သံသရာခရီးသည္

သားေလး                    တစ္ကယ္အဆင့္အတန္းရွိတယ္  အဆင့္အတန္းၿမင့္တယ္ဆိုတာ  ေငြေႀကးဥစၥာဓနခ်မ္းသာႂကြယ္ဝတာ   ဂုဏ္ထူး ရာထူး ရွိတာကိုဆိုလိုတာမဟုတ္ဘူး။   စာနာနားလည္တတ္တယ္။   သည္းခံခြင့္လႊတ္တတ္တယ္။   တစ္ကိုယ္ေကာင္းမဆန္ဘူး။   အတၱမႀကီးဘူး။   လူလူခ်င္းအဆင့္အတန္းမခြဲဘူး။   စိတ္ေစတနာေကာင္းတယ္။   ကူညီရိုင္းပင္းခ်င္တဲ႔စိတ္ရွိတယ္။   သူတစ္ပါးကိုေလးစားတယ္။   ႏိုင္လိုမင္းထက္မလုပ္ဘူး။   ေလသံမာမာနဲ႕အထက္စီးကမေၿပာဘူး။   အဲဒီလိုလူမ်ိဳးနဲ႕ေတြ႕ရင္အဆင့္အတန္းရွိ   တဲ႔လူလို႔ေယဘုယ်အားၿဖင့္သတ္မွတ္ရ   မယ္ ။ သားေလး  ဆက္ေၿပာရဦးမယ္   မိမိအတြက္တိုးတက္မွဳမရွိ အက်ိဳးမရွိတဲ႔အရပ္ေဒသမွွာ   အႀကာႀကီးမေနသင့္ဘူး။   အဲဒီေနရာကေန လြန္ေၿမာက္ဖို႕   ေဖာက္ထြက္ဖို႔ကိုက်ိဳးစားရမယ္ - သား ။                                       သမီးနဲ႔သားတို႔ရဲ႕     - ေမေမ

ထြန္းေအး၊ ဦး (နဂါးနီ) အပိုင္း -၂ နဂါးနီ ဦးထြန္းေအး(၂) အဘ ဦးဘိုးသိန္း အမိေဒၚရွင္ တို႔မွ ၁၉၁၇ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ ၁၇ ရက္ ေန႔တြင္ ထားဝယ္ၿမိဳ႕ ကညဳံရပ္၌ စတုတၳေျမာက္သားအျဖစ္ ေမြးဖြားသည္။ ထားဝယ္ၿမိဳ႕ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းမွာ စတုတၳတန္းအထိပညာသင္ခဲ့ၿပီး ၁၉၃၀ မွာမိဘမ်ားတာဝန္အရေျပာင္းေရႊ႕ရာ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕သို႔ေရာက္ၿပီး ေမာ္လၿမိဳင္ အစိုးရအထက္တန္းေက်ာင္းတြင္ ၄ တန္းမွ ၆ တန္းအထိပညာသင္ယူခဲ့သည္။ အေပါင္းအသင္းမ်ားလာေသာေၾကာင့္ မိဘမ်ားက ထားဝယ္ၿမိဳ႕သို႔ျပန္ပို႔လိုက္သည္။ ၁၉၃၆- ခုႏွစ္တြင္ ထားဝယ္ၿမိဳ႕ ဟိုက္စကူးေက်ာင္းမွ ၁၀ တန္းေအာင္ခဲ့သည္။ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္ ဒုတိယေက်ာင္းသားသပိတ္တြင္ ထားဝယ္ေက်ာင္းသားသပိတ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးအ ျဖစ္ ဝန္ႀကီးခ်ဴပ္ေဟာင္း ဦးဗေဆြႏွင့္အတူ လက္တြဲလွုပ္ရွားေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ၁၉၃၇ ခုႏွစ္တြင္ရန္‌ကုန္‌တကၠသိုလ္‌ေက်ာင္းသားသမဂၢဥကၠဌေေေဟာင္း ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းဦးႏုႏွင့္ လက္တြဲ၍ နဂါးနီစာအုပ္အသင္းကိုတည္ေထာင္ခဲ႔ ဲ့ၿပီး ၁၉၃၈ မွ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္အထိ ထြန္းေအးစာအုပ္ျဖန႔္ခ်ိေရး ကို ကိုယ္ပိုင္တည္ေထာင္ကာလက္ဝဲစာ အုပ္မ်ားကို ဆက္လက္ထုတ္ေဝျဖန႔္ခ်ိခဲ့ပါသည္။ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္မွ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္ထိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႕ (PEACE

ေပၚျပဴလာႏိုင္ငံေရး ႏွင့္ အာဏာႏိုင္ငံေရး  (“သခင္ဗသိိ္န္းတင္ေျပာတဲ့စကား”)  ဒီေန႔ကာလမွာ ကုိယ့္ကုိဝန္းရံေနတဲ့ ျပည္သူေတြကုိ ‘ရရင္ ရ - မရရင္ ခ်’ ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚ တပ္ဆင္ထားႏုိင္ရင္ ေအာင္ပြဲနဲ႔ နီးပါတယ္။ ‘ေပးမွ ယူမယ္’ ဆုိရင္ေတာ့ အာဏာနဲ႔ ေဝးပါမယ္။ အရင္းရွင္ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံေတြမွာ စဥ္းစားသလုိ၊ လုပ္သလုိ စဥ္းစားလုပ္ေဆာင္ေနလုိ႔ကေတာ့ ျပည္သူေတြ ေအာင္ပြဲေစာ္ မနံႏုိင္ေၾကာင္း …”  (၁)  ဗမာျပည္ႏုိင္ငံေရးမွာ ေကာင္းတဲ့အစဥ္အလာေတြ ရွိခဲ့သလုိ မေကာင္းတဲ့ အစဥ္အလာေတြလည္း ရွိခဲ့တယ္။ လူထုအားကုိ အေျခခံၿပီး ဒီမုိကေရစီနည္းက် စည္း႐ံုးယွဥ္ၿပိဳင္တာမ်ဳိး တခ်ဳိ႕က မလုပ္ခ်င္ၾကဘူး။ မလုပ္ႏုိင္ၾကဘူး။ လူပုဂၢိဳလ္တဦး ေရွ႕တန္းေရာက္လာ ေပၚျပဴလာျဖစ္လာရင္ ဘယ္လုိဆြဲခ်ပစ္ရမလဲ၊ ဘယ္လုိရွင္းပစ္ၾကမလဲ စဥ္းစားသူေတြရွိခဲ့တယ္။ ဒီေကာင္ လူတြင္က်ယ္ လုပ္ေနတယ္၊ ရွင္းပစ္ဆုိတဲ့ အေတြးအေခၚေတြ၊ လုပ္ဟန္ေတြ ထြန္းကားလာခဲ့တာ လြတ္လပ္ေရး အႀကိဳကာလကတည္းက ျဖစ္တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေရတိမ္နစ္ခဲ့ရတယ္။ ႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး ဦးတင္ထြတ္ ဗံုးခြဲလုပ္ၾကံတာ ခံခဲ့ရတယ္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေတာ့ ဒီလုပ္ဟန္မ်ဳိး ပုိမ်ားလာတယ္။