ဒဂံုတာရာ၏သခင္​သန္​းထြန္​း

သခင္သန္းထြန္း (၁)

သခင္သန္းထြန္း - အနီကို ေလ့လာၾကည့္ရႈခ်က္
ေရးသူ - ဒဂုန္တာရာ


လူငယ္လည္း ျဖစ္ရမည္၊ အဝတ္အစား ခပ္စုတ္စုတ္ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းႏွင့္၊ (ဒါမွပစၥည္းမဲ့ သရုပ္ေပၚေပမည္ကိုး) ေမာ္ေတာ္ကားခန္႔ခန္႔၊ ဆိုဖာ၊ အိုက္စကရင္ႏွင့္ကိတ္မုန္႔၊ စႏၵယား စသည္တို႔နွင့္ မနီးစပ္ရ။ (ေတာေအာင္းေနႏိုင္က ပိုေကာင္းမည္) အၾကမ္းပတမ္း လက္နက္ကိုင္ထႂကြမႈကို လိုလားသူ။ ေယဘူယ် လူအမ်ားက ကြန္ျမဴနစ္ဆိုလွ်င္ ဤသို႔ဘဲဟု ေအာက္ေမ့လ်က္ ရွိၾကသည္။

ကြန္ျမဴနစ္ဆိုသူမွာလည္း စင္စစ္၊ ေသြးႏွင့္သားႏွင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ သတၱေဗဒ အေကာင္အထည္ လူပင္ျဖစ္ပါသည္။ လူဆိုသည္မွာ တဏွာေပမကို မပယ္ႏိုင္သူ၊ ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ကို ေတာင့္တေသာ ေသြးစိတ္သားစိတ္၊ မိမိသာလွ်င္ တြင္က်ယ္ခ်င္ေသာ အတၱစိတ္၊ တခါတရံ အေမွာင္ကဲ့သို႔ မိုက္မဲတတ္ေသာ ေမာဟစိတ္ စသည္တို႔နွင့္ ျပည့္စံုေသာ လူပင္ ျဖစ္သည္။ အဘိဓမၼာဆရာႀကီး ေဒါက္တာဂ်ဳတ္ ေျပာသကဲ့သို႔ 'လူသည္ မိမိသာ လူတြင္က်ယ္ျဖစ္ေၾကာင္း ျပလိုသည္' ဆိုေသာ လူပင္ျဖစ္သည္။ လူဆိုသည္မွာ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အတူတူခ်ည္းပဲ ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္၊ သို႔ေသာ္…. လူေတြထဲမွာဘဲ လူညံ့၊ လူေတာ္၊ ပညာတတ္၊ ပညာမဲ့ စေသာ အေသြးအေရာင္ ကြဲျပား ျခားနားတာေတြကား ေရာေထြးရွက္လိမ္လ်က္ ရွိေနေပသည္။

ကၽြန္ေတာ့္အဖို႔ရာကား၊ မိုက္မဲတတ္၊ လိမၼာတတ္၊ ည့ံတတ္၊ ေတာ္တတ္ေသာ လူမ်ားကိုသာ ေတြ႔ျမင္ေနသည္။ သည္အထဲ ကြန္ျမဴနစ္ ဆိုသူလည္း လူ၊ အျခားသူေတြလည္း လူပင္မဟုတ္ေလာ။ ဒါကိုဘဲ ျမင္သည္။

သို႔ရာတြင္၊ ကြန္ျမဴနစ္ဆိုသူသည္ကား တခုကို ယံုၾကည္ ကိုးကြယ္သူျဖစ္သည္။ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒကို ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ႏိုင္ရန္ လူ႔အတၳဳပၸတၱိ ရာဇဝင္၊ လူ႔အေတြးအေခၚ အဘိဓမၼာ၊ လူ႔ေနမႈ ထိုင္မႈ ႏိုင္ငံေရး ေဘာဂေဗဒ စသည္တို႔ကို ကမၻာဦးရာဇဝင္ေပၚစမွ ယေန႔ အႏုျမဴေခတ္အထိ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို သိရွိ နားလည္ရေပမည္။

ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒကို ကားလ္မာက္စ္က ေဖာ္စပ္ခဲ့၏။ ကားလ္မာက္စ္သည္ အဂၤလိပ္ႏိုင္ငံေရး ေဘာဂေဗဒပညာ၊ ျပင္သစ္ေတာ္လွန္ေရး နိသွ်ပညာ၊ ဂ်ာမန္ ရုပ္ပိုင္း အဘိဓမၼာ စသည္မ်ားကို သူ႔အျမင္ျဖင့္ ေပါင္းစပ္၍ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒဆိုတာကို ေဖာ္ေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ႔ အရင္ေခတ္ကလည္း လူ႔အျဖစ္အပ်က္မ်ား ကို မွီး၍ အေတြးအျမင္မ်ား ရွိခဲ့ေပမည္။ သို႔ေသာ္ သူက အားလံုးကို ရွာေဖြစူးစမ္းကာ ယထာဘူတ စနစ္တက် သိပၸံပညာရပ္အျဖစ္ ျပဳလုပ္လိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

ေနာက္ လီနင္က မာက့္စ္၏ဝါဒကို ေလ့လာကာ တဖန္ စူးစမ္းၿပီး လက္ေတြ႔လုပ္လိုက္၏။ ရုရွားျပည္ႀကီး ကို ဆိုရွယ္လစ္ႏိုင္ငံေတာ္အျဖစ္ တည္ေထာင္လိုက္၏။ သူ၏ နိသွ်ကို ၾကည့္ရႈဆင္ျခင္ၿပီး လီနင္ဝါဒဟု ေခၚၾက၏။ ေနာက္တဖန္ စတာလင္က ဆိုရွယ္လစ္ႏိုင္ငံေတာ္ တည္တံ့ခိုင္ျမဲေအာင္ လက္ေတြ႔ လုပ္ကိုင္၏။ ထိုနည္းကိုပင္ 'စတာလင္ဝါဒ' ဟု ေခၚစျပဳေပၿပီ။

ကမၻာဦး သမတေခတ္က အႏုျမဴေခတ္အထိ၊ လူ႔ေနထိုင္မႈ စသည္တို႔၏ အျဖစ္အပ်က္မ်ား ေျပာင္းလဲလာျခင္းမ်ားကို စနစ္က်က် မွန္ကန္စြာ ေလ့လာရႈၾကည့္ၿပီးမွ ေရွ႔ကို ဘယ္လိုနည္းျဖင့္ ဘယ္လိုလုပ္လွ်င္ ဘယ္လိုေခတ္ကို ေရာက္မည္ဟု ၾကံဆေတြးေခၚကာ ယံုၾကည္ခ်က္အတိုင္း လုပ္ျခင္းသည္ ကြန္ျမဴနစ္ ျဖစ္ေလသည္။

ေလာကတြင္ ထမင္းရက္ခ်န္ စားေနရသူႏွင့္ ဧည့္သည္မ်ားဖိတ္၍ ေန႔လည္စားပြဲျဖင့္ တည္ခင္းေကၽြးေမြး ေနႏိုင္သူ၊ လက္ထဲတြင္ ႏွစ္ျပားမွ် ျပည့္ေအာင္မရွိသူႏွင့္ အပိုေရႊဒဂၤါး ကုေဋတရာကို ဘဏ္တြင္အပ္ထားသူ စသျဖင့္ ကြာလွမ္းလွေသာ အဆင့္အတန္းကို အဘယ္ပံု သမေအာင္ လုပ္မည္လဲ။ ေလာကဓါတ္ပညာ ထြန္းကားေနသည့္အက်ိဳးကို လူတိုင္းခံစားႏိုင္ေအာင္ အဘယ္ပံု လုပ္မည္လဲ စေသာ လူ႔ ေလာကႀကီးဝယ္ မညီမွ်မႈ၊ အလြန္တရာ ကြာလွမ္းမႈတို႔ကို ေျဖစြမ္းႏိုင္မည့္ အေျဖကို ရွာသူတို႔သည္ ကြန္ျမဴနစ္နိသွ်ႏွင့္ သြားေတြ႔ၾကေပသည္။

ဥပမာ- တိုင္းျပည္တြင္ လူ ၁၀၀ ရွိသည္ ဆိုၾကပါစို႔။ ထိုျပည္၏ တေန႔ဝင္ေငြသည္ ၁၀၀ က်ပ္ ဆိုၾကပါစို႔။ လူ ၁၀ ေယာက္မွာ ဓနရွင္မ်ားျဖစ္၍ သူ၏ အလုပ္သမား လယ္သမားမ်ားကို လုပ္ခိုင္းရာမွ ၈၀ က်ပ္ ရ၏။ (ပ်မ္းမွ်ေၾကး တဦးလွ်င္ ၈ က်ပ္) က်န္ လူ ၉၀ ၏ ဝင္ေငြမွာ ၂၀ က်ပ္ ျဖစ္ေပမည္။ (ပ်မ္းမွ်ေၾကး ၄ ပဲ ျဖစ္၏) ဤကဲ့သို႔ မညီမွ်ေသာ ဂ က်ပ္ႏွင့္ ၄ ပဲကို အဘယ္ပံု သမေအာင္ လုပ္မည္လဲ။ လူ ၁၀၀ လံုး အလုပ္ လုပ္၍ ဝင္ေငြ ၁၀၀ ရသည္ဆိုလွ်င္၊ တဦးလွ်င္ ပ်မ္းမွ်ေၾကး ၁ က်ပ္ ရၾကေပမည္။ အၾကမ္းအားျဖင့္ ဤသေဘာသို႔ ေရာက္ေအာင္ က်ိဳးစားသူသည္ ဆိုရွယ္လစ္ ေဘာဂေဗဒ သေဘာကို ယံုၾကည္ႏိုင္ေပမည္။

ဆိုရွယ္လစ္နွင့္ ကြန္ျမဴနစ္မွာ ပဌမအဆင့္ႏွင့္ ဒုတိယအဆင့္ ျဖစ္ေလသည္။ ဖူးၿပီးမွ သီးပြင့္ရသကဲ့သို႔၊ ၁ ၿပီးမွ ၂ လာရသကဲ့သို႔၊ ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္မွ ကြန္ျမဴနစ္ေခတ္သို႔ ကူးေျမာက္ရေပမည္။

တန္းတူညီမွ်ျခင္းကား မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ လီနင္ကလည္း ဤသို႔ ေျပာခဲ့ေပသည္။ တခါက အဂၤလိပ္ အဘိဓမၼာ ဆရာႀကီး တဦးက ေျပာခဲ့ေပသည္။ 'ဆိုရွယ္လစ္လုပ္ျခင္း ဆိုသည္မွာ မညီမညာရွိေနတဲ့ ေျမျပင္ကို ညွိေပးရတာပဲ။ ေတာင္ကမူစာကေလးကို နဲနဲႏွိမ့္ ျဖိဳခ်၊ ခ်ိဳင့္ဝွမ္းကို ေျမနဲ႔ ဖို႔တင္၊ အဲဒါပါပဲ။ တေျပးညီေနေအာင္ လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး'

သူေျပာသကဲ့သို႔ပင္ ကမၻာရွိ လူ႔ေနမႈ ထိုင္မႈ စနစ္ႀကီးကို သမေအာင္ ညီေအာင္ ညွိေပးျခင္းသည္ ဆိုရွယ္လစ္လုပ္ျခင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။

ဆိုဗီယက္ရွိ ကြန္ျမဴနစ္ေဆာင္ပုဒ္တခုမွာ "သူ႔ထံမွ သူ႔အရည္အခ်င္းအေလ်ာက္ အလုပ္ကို ရ၍၊ သူလိုတာ (ေနမႈထိုင္မႈ) ကို သူ႔အား ေပးရမည္" ဟု ျဖစ္သည္။ အခ်ုဳပ္မွာ လူတိုင္း အလုပ္လုပ္ရ၍၊ လုပ္သေလာက္ စားရေပမည္။ တံျမက္စည္း လွဲတတ္သူကလည္း လမ္းအမိႈက္ ရွင္းလင္းေပး၍၊ ဆရာဝန္ကလည္း ျပည္သူအတြက္ ေဆးစပ္ေပးၿပီး ႏွစ္ေယာက္စလံုး ဝဝလင္လင္ စားႏိုင္ ေနႏိုင္ေသာ ေနမႈထိုင္မႈကို ရရွိၾကေပသည္။

ဤကား အၾကမ္းအားျဖင့္ ဆိုရွယ္လစ္၊ ကြန္ျမဴနစ္ သေဘာမ်ား ျဖစ္၏။ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒ၏ အႏုပဋိေလာမ၊ ရုပ္ပိုင္းရာဇဝင္၊ ရုပ္ဝါဒ စေသာ သေဘာတရာမ်ား ရွိေသး၏။ ဤအေတြးအေခၚမ်ားကို- သိရွိနားလည္ ယံုၾကည္ႏိုင္ရန္၊ လူ႔ရာဇဝင္၊ အဘိဓမၼာ၊ ေဘာဂေဗဒ စေသာ ပညာအေျခခံမ်ား ရွိရေပမည္။ ဤအေျခခံရဘို႔ ေတာ္ေတာ္တတ္သိ နားလည္ရေပမည္။

ထို႔ေၾကာင့္ပင္၊ အထက္တန္းပညာတတ္သူမ်ားသည္ အမ်ားအားျဖင့္ ကြန္ျမဴနစ္ဆံၾကေပ၏။ တကၠသိုလ္မွ ကမၻာေက်ာ္ ပါေမာကၡမ်ား၊ စာေရးဆရာႀကီးမ်ားသည္ ကြန္ျမဴနစ္ဆံၾကေပ၏။

ကၽြန္ေတာ့္အဘို႔ရာကား ကြန္ျမဴနစ္ဆိုလွ်င္ အစက ေဖာ္ျပသကဲ့သို႔ သူမ်ားကို မျမင္ဘဲ၊ တကယ့္ပညာ တတ္မ်ားကို ျမင္ေန၏။ သခင္သန္းထြန္းဆိုလွ်င္ ပညာတတ္အျဖစ္သာ ျမင္ေနမိ၏။

[၂]

သခင္သန္းထြန္းကို လူခ်င္း မသိမီ ကတည္းက အမည္ကို ၾကားဘူးေန၏။ ကိုဘဟိန္းက သခင္သန္းထြန္း၏ အေၾကာင္းကို မၾကာခဏ ကၽြန္ေတာ့္အား ေျပာျပ၏။

ထိုအခါက ကိုဘဟိန္းသည္ တကၠသိုလ္ရိပ္သာရွိ သထံုေက်ာင္းေဆာင္တြင္ မရွိဘဲ၊ ၿမိဳ႔ထဲ ၃၈ လမ္းရွိ ဇဝန တို႔ စုေနၾကေသာ အိမ္တြင္ ေရာက္ေနတတ္၏။ ထိုအိမ္တြင္ သခင္သန္းထြန္းလည္း ေန၏။

"သခင္သန္းထြန္းဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ စာဖတ္တယ္ဗ်။ မာ့က္စ္စာေပလဲ အေတာ္ ဖတ္တယ္။ စာေရးလဲ ေကာင္းတယ္" ဟု ေက်ာင္းေဆာင္သို႔ ျပန္ေရာက္လွ်င္ ကိုဘဟိန္းက ကၽြန္ေတာ့္အား ေျပာျပေလ့ ရွိ၏။ စိတ္ထဲတြင္ သခင္ေပါက္စ တဦးဘဲဟုသာ ေအာက္ေမ့လိုက္၏။

တေန႔တြင္ ကိုဘဟိန္းနဲ႔အတူ ပန္းဆိုးတန္းရွိ ထြန္းေအးစာအုပ္ျဖန္႔ခ်ိေရးဌာနသို႔ ေရာက္သြားရာ၊ သခင္သန္းထြန္းႏွင့္ သြားေတြ႔၏။ ကိုဘဟိန္းက ကၽြန္ေတာ့္ကို သခင္သန္းထြန္းနွင့္ အသိဖြဲ႔ေပး၏။

"ၾသ…. ၾသ… ခင္ဗ်ား အေၾကာင္းလဲ ကိုဘဟိန္းက ခဏခဏ ေျပာျပပါတယ္ဗ်ာ….." ဟု သခင္သန္းထြန္းက ျပံဳးကာ ေျပာေလသည္။

သူသည္ မႏၱေလးပိုးအေပၚဖံုး၊ ပိုးလံုခ်ည္ ဝတ္ထား၏။ မ်က္နွာမွာ ခပ္လံုးလံုး အရုပ္ဆိုးသည္ဟု ေခၚရေပမည္။ အသားကား ဝါလဲ့လဲ့၊ ဆံပင္ေကာက္၏။ အထူးျခားဆံုးမွာ ေခါင္းႀကီးျခင္း ျဖစ္၏။ အမူအရာမွာ ေျပာ့ေပ်ာင္း၏။ စကားေျပာေသာအခါလည္း ခပ္ေအးေအးနွင့္ သိမ္ေမြ႔စြာ ေျပာ၏။

အစက ထင္ထားသကဲ့သို႔ အာေပါင္အာရင္းသန္သန္ ဟစ္ေအာ္သူ မဟုတ္။ ညႇင္းညႇင္ညံညံ ေလသံနွင့္၊ ကဗ်ာဆရာမီလတန္၊ လီနင္ဝါဒ၊ ကိုလိုနီေတာ္လွန္ေရး၊ ဘားနတ္ေရွာျပဇာတ္၊ ခ်ာလ္ဒစ္ကင္း၏ဝတၳဳ၊ ၿဗိတိသွ် ပါလီမန္၊ ဦးကုလားရာဇဝင္၊ သိပၸံေမာင္ဝ၏ေခတ္စမ္းစာ၊ နတ္ရွင္ေနာင္ရတု စေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေျပာ၏။

ေနာက္မွ သူသည္ ဆရာျဖစ္သင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမွ ထြက္ေၾကာင္း၊ သူသည္ (၁၀)တန္းတြင္ အဂၤလိပ္စာ၊ ရာဇဝင္၊ ဗမာစာ စသည့္ ဂုဏ္ထူးမ်ားျဖင့္ ေအာင္ခဲ့သည္ဟု သိရ၏။ ေက်ာင္းေနစဥ္က စာေတာ္သူ ျဖစ္ခဲ့၏။ ထိုစဥ္ထိုအခါက သူသည္ ရန္ကုန္အေရွ႔ပိုင္း ကုလားေက်ာင္း တေက်ာင္းတြင္ အဂၤလိပ္စာျပဆရာ လုပ္လ်က္ရွိသည္။

တခါက အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေရးထားေသာ ေဆာင္းပါးတေစာင္ကို တကၠသိုလ္သမဂၢဇင္းေဟာင္း တေစာင္တြင္ ဘတ္ရဘူး၏။ သူသည္ အဂၤလိပ္စာကို ႏိုင္နင္းစြာ ေရးသားႏိုင္သူ တဦးျဖစ္၏။ ဂ်ပန္ေခတ္ သူ ဝန္ႀကီးျဖစ္စဥ္ သူ ေရးထားေသာ အဂၤလိပ္စာကို ဖတ္၍၊ ယခု ဆိုရွယ္လစ္ဝန္ႀကီး ကိုေက်ာ္ၿငိမ္းက 'အဂၤလိပ္စာ ေရးတာ ျမန္သေလာက္ ေကာင္းတာပါဘဲ' ဟု ခ်ီးက်ဴးသည္ကို ၾကားရဘူး၏။

၁၉၃၉ က ဒို႔ဗမာအစည္းအရံုးမွ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔သည္၊ ကြန္ဂရက္၏ ဘိတ္ၾကားခ်က္အရ အိႏိၵယျပည္ ရမ္းဂါးသို႔ သြားၾက၏။ သခင္ေအာင္ဆန္း၊ ကိုဘဟိန္း၊ သခင္သန္းထြန္းတို႔ ပါသြားၾက၏။ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားက သခင္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္သန္းထြန္းတို႔ကို မၾကာခဏ ဘိတ္၍ စကားေျပာေစသည္ဟု သိရ၏။ သခင္သန္းထြန္းကို ပြဲေတာင္းလွသည္ဟု ၾကားရ၏။

ဂ်ပန္ေခတ္ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးဝန္ႀကီး ျဖစ္စဥ္က သူ႔ဌာနတြင္လုပ္ေသာ အတြင္းဝန္မ်ားသည္ သူ႔ကို ေလးစားၾကသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူသည္ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးကို ေလ့လာနားလည္ၿပီး၊ ညာဝါး ျဖန္းသန္းကာ မဆိုင္သည္ကို ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ျခင္း မလုပ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

သခင္စိုး၏ 'ဆိုရွယ္လစ္ဝါဒ' က်မ္းစာအုပ္၏ အမွာကို သခင္သန္းထြန္းက ေရးသည္။ သူ႔ ဗမာစာမွာ တိုတို၊ လိုရင္းႏွင့္ အဓိပၸါယ္ေပၚ၏။ သတင္းစာဆံ၏။ ဘတ္သူစြဲၿပီး အနက္ေပါက္လြယ္၏။ အျဖတ္အေတာက္ ကေလးမ်ားမ်ာ ေခတ္ဆန္၏။ ရွင္းလင္းၿပီး လွပ၏။ သတင္းစာဆရာလုပ္လွ်င္ သတင္းစာဆရာေကာင္း တေယာက္ ျဖစ္မည္ဟု ထင္၏။

သူသည္ နဂါးနီစာအုပ္အသင္းကို တည္ေထာင္သူ တဦးျဖစ္သည္။ သခင္စိုးႏွင့္ သူသည္ ဗမာျပည္တြင္ မာက့္စ္ဝါဒ၊ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒကို ပဌမ ျဖန္႔ခ်ိသူမ်ား ျဖစ္ၾက၏။ သခင္းစိုးက စကားလံုး အသစ္ထြင္၍ ခံ့ညာေသာ စာႀကီးေပႀကီး၊ ပိဋိကတ္စာေပျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပး၏။ သခင္သန္းထြန္းကား ဆိုရွယ္လစ္ဝါဒႏွင့္ ဗမာျပည္၊ ကမၻာစသည္တို႔ႏွင့္ ယွဥ္ကာ လူအမ်ား နားလည္ေအာင္ ေျပာျပသူ ျဖစ္၏။ အဓိပၸါယ္ကို ဖြင့္ျပကာ ရွင္းလင္း၏။

ယခုေခတ္ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒကို ေလ့လာသူတိုင္း သခင္သန္းစိုး၊ သခင္သန္းထြန္းတို႔ ျပဳစု စိုက္ပ်ိဳးခဲ့ေသာ အသီးအပြင့္ႏွင့္ မကင္းႏိုင္ၾက။ သူတို႔၏ ကြန္ျမဴနစ္စာေပမ်ားကို ဖတ္ၿပီး လူမ်ားသည္ ကြန္ျမဴနစ္ကို သိလာၾက၏။ သူတို႔ စကားလံုးေတြကိုပင္ သင္အံၿပီး၊ ေဖါက္ျပန္ေရး၊ ကလပ္စည္း၊ လူမႈဆက္ဆံေရး စသည္ျဖင့္ ေႂကြးေၾကာ္ေနၾက၏။

ခက္သည္မွာ အတုအေယာင္မ်ားက ႏိုင္ႏိုင္ေနတတ္၏။ အတုအေယာင္တို႔က လႊမ္းမိုးတြင္က်ယ္သျဖင့္၊ လက္ဦးစြန္႔၍ တည္ထြင္သူ အစစ္တို႔မွာ ဖံုးကြယ္ျခင္း ခံေနရတတ္၏။ လူထုမွာ အတုအေယာင္မ်ားက ကာထားသျဖင့္ အစစ္ကို မျမင္ၾကရေပ။

သခင္စိုး၊ သခင္သန္းထြန္းတို႔က စြန္႔ကာ စလိုက္ေသာ ကြန္ျမဴနစ္လမ္းစဥ္ စာတမ္းမ်ားကို ဘတ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရး ဇာတ္ခံုေပၚ ေရာက္လာၾက၏။ အာဏာေတြ ရလာၾက၏။

ကြန္ျမဴနစ္ႏိုင္ငံေရး စာေပတြင္ ေဝါဟာရကို ႂကြယ္ဝေစေသာ သခင္စိုးကား ေထာင္နံရံထဲတြင္ တိမ္ျမဳပ္ေန၏။ လူအမ်ား ရွင္းလင္းနားလည္ေအာင္ အဓိပၸါယ္ေကာက္ျပေသာ သခင္သန္းထြန္းကား ခ်ံဳႏြယ္ပိတ္ေပါင္းမ်ား အၾကားတြင္ ေရာက္ေနရေလၿပီ။

(၃)

တကၠသိုလ္သမဂၢ အမႈေဆာင္အခန္းတြင္ သခင္သန္းထြန္းကို မၾကာခဏ ေတြ႔ရတတ္၏။ သခင္ေအာင္ဆန္း ပင္းယေဆာင္တြင္ ရွိစဥ္ သူသည္ မၾကာခဏ လာလည္ကာ ႏိုင္ငံေရးမ်ားကို ေဆြးေႏြးေလ့ရွိ၏။ သူ႔ကိုေတြ႔တိုင္း မႏၱေလးအေပၚဖံုး၊ မႏၱေလးလံုခ်ည္ႏွင့္ ေျပာင္ေျပာင္လက္လက္ ေတြ႔ရတတ္၏။ စကားကို ညႇင္းညႇင္းညံ့ညံ့ ေျပာ၏။

ကိုဘဟိန္း အယ္ဒီတာခ်ဳပ္လုပ္ေသာ ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ၏ ေႂကြးေၾကာ္သံ 'မ်ိဳးညြန္႔' မဂၢဇင္း (၁၉၃၈) တြင္ သခင္သန္းထြန္း၏ အရင္းရွင္ဆန္႔က်င္ေရး ေဆာင္းပါးမ်ားကို ဘတ္မိ၏။ သူသည္ ကိုလိုနီေတာ္လွန္ေရးကို လႈ႔ံေဆာ္ခဲ့၏။ ေက်ာင္းသားပိုင္းသည္ နယ္ခ်ဲ႔ဆန္႔က်င္ေရး စိတ္ဝင္စားလာၾကေလၿပီ။

သူသည္ ကိုဘဟိန္းကို အေတာ္ခင္၏။ ခေလးလို အလိုလည္း လိုက္၏။ ကိုဘဟိန္း၏ 'ဓနရွင္ေလာက' စာအုပ္ အမွာတြင္ သူသည္ ကိုဘဟိန္းအေၾကာင္းပါ ေရာဘက္ကာ ေရးထားရာ၊ အေတာ္ဘတ္၍ ေကာင္း၏။ သူသည္ အမွာစာ ေရးေကာင္းသူ ျဖစ္၏။

အိုးေဝမဂၢဇင္းတြင္ ကၽြန္ေတာ္ အယ္ဒီတာျဖစ္စဥ္က သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္စိုးတို႔ထံမွ ေဆာင္းပါးမ်ား ေတာင္းဘူး၏။ သခင္စိုး၏ 'လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ' မွာ၊ မထုတ္မီ ျပည္ထဲေရးဌာနက ဆင္ဆာလုပ္ရာတြင္ ပါသြား၏။ သခင္သန္းထြန္း၏ 'ႏိုင္ငံေရး လက္ေတြ႔လုပ္လိုသူမ်ားအဘို႔ စကားလက္ေဆာင္' ကား ပံုနွိပ္ျဖစ္၏။

ထိုေဆာင္းပါးကား ထိုေခတ္က ဝါဒျဖန္႔ၿပီး အသိုင္းအဝိုင္းႏွင့္ နာမည္ႀကီးေအာင္လုပ္ကာ ႏိုင္ငံေရး လိုက္စားၾကေသာ ေပၚပင္ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားကို ေျပာင္ေလွာင္၍ထားသည္။ သေရာ္ခ်က္ပါ၏။ ဘတ္ယင္း ရယ္ေမာမိသည္။

ထိုေဆာင္းပါး အိုးေဝမဂၢဇင္းတြင္ ပါလာေသာအခါ သခင္သန္းထြန္းမွာ နဂါးနီစာအုပ္အသင္းလူႀကီး။ ဒို႔ဗမာအစည္းအရံုး အမႈေဆာင္အျဖစ္တြင္ ေထာင္ထဲေရာက္ေနေပၿပီ။

ေနာက္ ဂ်ပန္အဝင္ ဒိုင္အိုေက်ာင္း စစ္ေဆးရံု၌ သူနွင့္ေတြ႔ေသာအခါ အိုးေဝမဂၢဇင္းအေၾကာင္း စကားစပ္မိရာ…. 
'အဲဒီေဆာင္းပါး ထည့္တာ ခင္ဗ်ားကို ေက်းဇူးတင္တယ္' ဟု ကၽြန္ေတာ္အား ေျပာသည္။

'ကၽြန္ေတာ္လဲ အဲဒီတုံးက မထည့္ဘူးလို႔ ေနေသးတာ။ သခင္သန္းထြန္းေဆာင္းပါးဘတ္ၿပီး သခင္ေတြဟာ ဒီလိုဘဲ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားလုပ္ေနတာလို႔ ထင္မွာစိုးလို႔ဘဲ။ ေနာက္ေတာ့ ဟာသ ပါတာ၊ စာေျပာင္တာနဲ႔ ထည့္လိုက္တာဘဲ' ဟု ကၽြန္ေတာ္က ေျပာ၏။

သခင္သန္းထြန္းကား ျပံဳးေနေပသည္။

သခင္သန္းထြန္းသည္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားကို ႏိုင္ငံေရးဘက္ပါေအာင္၊ နယ္ခ်ဲ႔ဆန္႔က်င္ေရးကို ျပဳေအာင္ ဆြဲေဆာင္ခဲ့သည္ဟု ထင္၏။ ၁၉၃၉- ခု ေလာက္က ေျမနီကုန္းရွိ ကိုဘဟိန္း၏အိမ္တြင္ သူ႔ကို မၾကာခဏ ေတြ႔ရတတ္၏။ သခင္ေအာင္ဆန္း၊ ဗိုလ္လက်္ာ၊ သခင္သန္းထြန္းနွင့္ ဂိုရွယ္(ထိုအခါက ေဘာဂေဗဒဂုဏ္ထူးတန္း ေက်ာင္းသား) တို႔ကို ေတြ႔ရတတ္၏။

သခင္သန္းထြန္းတို႔သည္ ၁၉၃၉ ခုေလာက္ကတည္းက ဗမာျပည္တြင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို ဖြဲ႔စည္းေနၾက သည္။ ကိုဘဟိန္းက ကၽြန္ေတာ့္ကို မာ့က္စ္က်မ္းစာအုပ္မ်ားကို ေပးဘတ္ေစၿပီး ကြန္ျမဴနစ္ဘက္ပါရန္ မၾကာခဏ ေျပာ၏။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ကား စာေပကို ပိုခ်စ္၏။ ကဗ်ာကို ပိုစပ္ခ်င္ေန၏။

လွ်ိဳ႔ဝွက္၍ ထုတ္ေဝေသာ အေရးေတာ္ပံုအမည္ရွိ စာတမ္းကို ၁၉၃၉ ေလာက္က ဘတ္လိုက္ရေလ၏။ ထို 'အေရးေတာ္ပံု' ကား ပဌမဆံုးေသာ ကြန္ျမဴနစ္ဂ်ာနယ္ ျဖစ္ေပ၏။

(၄)

ဂ်ပန္ေခတ္က ေရႊေတာင္ၾကားလမ္းရွိ စိမ္းညိဳ႔မိႈင္းမႈန္ေသာ ေတာရိပ္ၿမိဳင္ေျခကေလးသည္ တေရးေရး ထင္လာ၏။

ေရႊေတာင္ၾကားလမ္းႏွင့္ ေလာင္းဝစ္လမ္းအဆံုတြင္ ပိန္းပင္၊ ေရျမက္ရွည္ပင္၊ ေမွာ္ပင္မ်ားျဖင့္ ေနာက္က်ိေသာ ေရအိုင္တအိုင္ရွိ၏။ ေရအိုင္မွာ ေရညႇိမ်ား လႊမ္းေနသျဖင့္ ထိုပတ္ဝန္းက်င္မွ ဘာအေရာင္မွ် လာမထင္၊ မႈန္ညိဳ႔ညိဳ႔၊ စိမ္းဝါဝါသာ လဲ့လဲ့ေပၚေနသည္။

ထိုေရအိုင္ရွိ ကုန္းျမင့္ကေလးတြင္ ေခတ္ဆန္ေသာ တိုက္တတိုက္သည္ ေမာ္ႂကြားေန၏။ ခရမ္းပြင့္မ်ား တြဲလြဲခိုေနေသာ ဆင္ဝင္ေရွ႔တြင္ အေျမာက္ကေလးႏွစ္လက္ ဆင္ထား၏။ အိမ္ေရွ႔မ်က္ႏွာစာရွိ ျမက္ခင္းကား အနီအဝါ အျဖဴစေသာ ပန္းမာလာတို႔ျဖင့္ ေျပာက္က်ားေနသည္။

ဂ်ပန္ေခတ္က ထိုေနရာတဝိုက္တြင္ ဘီအိုင္ေအ သခင္မ်ား ေနထိုင္ၾက၏။ ဗိုလ္စၾကာ၊ ကိုလွေမာင္ (ယခု သံအမတ္) ဗိုလ္လက်္ာ၊ သခင္တင္၊ ကိုေက်ာ္ၿငိမ္း၊ သခင္ခ်စ္၊ ဗိုလ္ေဇယ်၊ သခင္လင္း၊ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း စသူတို႔သည္ ဤပတ္ဝန္းက်င္တြင္ တိုက္မ်ားနွင့္ ေနၾက၏။

ထို အေျမာက္ႏွင့္အိမ္တြင္ ပဌမ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေန၏။ ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေဒၚခင္ၾကည္ ႏွင့္ လက္ထပ္၍ ျပည္လမ္း ေျပာင္းသြားေသာအခါ သခင္သန္းထြန္း လာေန၏။ သခင္သန္းထြန္းမွာ ထိုအခါက လူပ်ိဳျဖစ္ေလသည္။

ယခင္က အဂၤလိပ္အထက္တန္း အရာရွိႀကီးမ်ားေနေသာ တိုက္ျဖစ္၍၊ ခမ္းနား ထယ္ဝါေသာ ဓနရွင္ အေဆာင္အေယာင္မ်ားျဖင့္ ေတာက္ပလ်က္ရွိသည္။

ဖက္ဖူးေရာင္ခံတြင္ သရက္ထည္ပြင့္ ပန္းႏြယ္ပန္းခက္တို႔ျဖင့္ ရွက္လိမ္ေသာ ဆိုဖာမ်ားသည္ အဝါႏုနံရံႏွင့္ အေသြးခ်င္း အျပန္အလွန္ တံု႔ျပန္ေနၾက၏။ ဆိုဖာ ဆက္တီ၏ အလယ္မွာ မေဟာ္ဂနီေရာင္ ထေနေသာ ပန္းအိုးတင္စားပြဲသည္ တူရကီေကာ္ေဇာေပၚတြင္ အဝင့္သား ထင္ေန၏။ မွန္ျပတင္းမွ အစိမ္းပုတ္ေရာင္ ဇာခန္းဆီးသည္အျပင္ဘက္ ေကာင္းကင္ျပာ သစ္စိမ္းရြက္ညိဳတို႔ကို မႈန္ေရးေရး ျမင္လာေအာင္ ကာယင္း ေလအေဝွ႔တြင္ ေဆြ႔ေဆြ႔ခုန္လ်က္ရွိ၏။

သခင္သန္းၿမိဳင္သယ္လာေသာ ဂ်ာမန္ စႏၵယားႀကီးကား အခန္းေဒါင့္တြင္ ရွိေပသည္။ အေပၚမွာ ပေဒသာ မီးပြင့္သည္ လေရာင္ကဲ့သို႔ ၾကည္ေအး ျမစိမ္းေသာ ေရာင္ျခည္ျဖင့္ သ, ေပးေနသည္။ စိမ္းစိမ္းလဲ့လဲ့ ဧည့္ခန္းေဆာင္။

ဤစိမ္းလဲ့လဲ့ ဧည့္ခန္းေဆာင္မွာပင္ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးဝန္ႀကီး သခင္သန္းထြန္းသည္ မာက့္္စ္၏ 'အရင္း' စာအုပ္ကို ဘတ္ေန၏။ သခင္တင္သည္ ညေနဆိုလ်င္ ေရာက္လာကာ စႏၵယားခံုတြင္ ဝင္ထိုင္ၿပီး ထူးမျခားနား အစပိုဒ္ကို စမ္းၿပီး မၿပီကလာ တီးၾကည့္တတ္၏။ တီးယင္း အသံေပ်ာက္ေနသျဖင့္ 'လုပ္ပါဦးဗ်… တီးစမ္းပါအုန္း' ဟုဆိုကာ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို လွည့္၍ ေျပာတတ္၏။

သခင္လင္းကား ဆိုဖာတြင္ ကိုယ္တျခမ္းျမႇဳပ္ကာ ရယ္စရာေျပာေန၏။ ဗိုလ္စၾကာ၏ ႂကြယ္ဝေသာ စကားသံသည္ ပဲ့တင္ထပ္လ်က္ရွိ၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ကားနွင့္ ရုတ္တရက္ ေရာက္လာသည္လည္း ရွိ၏။

သခင္သန္းထြန္းသည္ မာက့္စ္စာအုပ္ကို ခ်လိုက္ၿပီး 'လုပ္ပါဦးဗ်၊ သီခ်င္းတပုဒ္ေလာက္…. သက္ေဝဆိုတာေလ……' ဟုေျပာကာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမးေငါ့ျပ၏။ သူသည္ 'သက္ေဝ' သီခ်င္းကို အလြန္ႏွစ္သက္၏။

ဘယ္ေတာ့မွ မညႇိသျဖင့္ အသံေၾကာင္ေနေသာ စႏၵယားႀကီးမွာ ဂီတသံ ထြက္လာရ၏။ သခင္သန္းၿမိဳင္သည္ ေဘးမွ ရပ္ကာ လိုက္ဆိုေန၏။ သူသည္ ဘင္ဂ်ိဳ အတီးေကာင္းသူလည္း ျဖစ္သည္။

လွသထက္လွမယ္ဆိုယင္
ေဆးဘက္ဝင္ပါသလားလို႔
ေမာင့္အသဲေတြ ေမာင့္အေသြးေတြ
ေမာင့္ႏွလံုးေတြ
အသံုးျပဳပါေလ……..
သခင္တင္သည္ ဂီတသံဝယ္ ေငးေမာေနေလၿပီ။

ညအေမွာင္ကူးစတြင္ ကိုေက်ာ္ၿငိမ္း ေရာက္လာကာ သခင္သန္းထြန္းနွင့္ စကားေျပာၾကၿပီး၊ မၾကာမီ ကားနွင့္ အတူ အျပင္ဘက္ အေမွာင္ထဲသို႔ ထြက္သြားၾက၏။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ကပ္လ်က္ရွိေသာ တဘက္အိမ္တြင္ ကိုဘဟိန္းႏွင့္ အတူေနရာ လူစံုတတ္သျဖင့္ သခင္သန္းထြန္းတို႔ ဧည့္ခန္းသို႔ ကူးကာ လည္ပတ္ေနတတ္၏။

ဤစိမ္းလဲ့လဲ့ ဓနရွင္ဆန္ေသာ ဧည့္ခန္းေဆာင္မွပင္ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး လႈ႔ံေဆာ္စာတမ္းမ်ားကို ေရးၾကသည္။ ဤဧည့္ခန္းေဆာင္မွ ထြက္လာေသာ ကြန္ျမဴနစ္တေယာက္သည္ 'ပုန္ကန္ထႂကြေလာ့' ဟူေသာ စာတမ္းမ်ားကို လြယ္အိပ္ႏွင့္ထည့္ကာ အိမ္ေရွ႔လမ္းေပၚတြင္ လမ္းသလာားေနေသာ ဂ်ပန္စစ္သားေလးတဦးကို တိုးမိမတတ္ ျဖတ္ေက်ာ္လြန္ သြားခဲ့ေလသည္။

ဤအခန္းေဆာင္တြင္ အတူဆံုၾက ေတြ႔ၾက ရယ္စရာ ေမာစရာေျပာခဲ့ၾကေသာ သူမ်ားသည္ပင္ ဖဆပလကို ဖြဲ႔စည္းကာ၊ ေတာ္လွန္ေရး ျပဳခဲ့ၾကသည္။

ဤစိမ္းလဲ့လဲ့ ဧည့္ခန္းေဆာင္မွပင္၊ အနီထဲမွ ၾကယ္ျဖဴပြင္ ့ေပၚေနေသာ ဖဆပလ အလံကို ေႏြလယ္အခါ အိပ္မက္ေနၾကသည္။

(၅)

ဤ စိမ္းလဲ့လဲ့ ဧည့္ခန္းေဆာင္တြင္ ဆံုခဲ့ၾကေသာ သူမ်ားသည္ပင္ အခ်င္းခ်င္း ဆန္႔က်င္ကုန္လ်က္ ေသြးစီးႏွင့္ ကိုင္ကာ စိုက္ခဲ့ၾကေသာ ဖဆပလအလံကို ႏွဲ႔ေနၾကေပၿပီ။

သူတို႔အားလံုးသည္ လူပင္ျဖစ္သည္။ လူတို႔၏ မိုက္မဲျခင္း၊ လိမၼာျခင္း၊ တကိုယ္ေကာင္းၾကံျခင္း၊ တိုင္းျပည္အက်ိဳးၾကည့္ျခင္း၊ ယုတ္မာျခင္း၊ သန္ရွင္းျဖဴစင္ျခင္း တို႔ျဖင့္ ေရာႁပြမ္းကာ ေနေပမည္။

သခင္သန္းထြန္းလည္း သည္လူမ်ားအလည္မွ လူပင္ ျဖစ္ေလသည္။

ဂ်ပန္ေခတ္က ကၽြန္ေတာ္၏ ငရွင့္ေသြး ကတၱီပါ ဂ်ာကင္အက်ႌကို ကိုဘဟိန္းက ႀကိဳက္သည္ဆို၍ ယူထား၏။ ေနာက္ သခင္သန္းထြန္းက ကိုဘဟိန္းထံမွ ယူကာ ဝတ္၏။

သခင္သန္းထြန္းသည္ ထို ငရွင့္ေသြး ဂ်ာကင္အကႌ်ကို အေတာ္ႏွစ္သက္သည္။ ခ်မ္းသည့္အခါတိုင္း ငရွင့္ေသြးအက်ႌကို ဝတ္ကာေနတတ္၏။ သူႏွင့္အတူ ေနၾကေသာ သခင္တင္ထြန္း၊ သခင္လွကြန္းတို႔ကား သခင္သန္းထြန္း ရံုးကအျပန္ ကားဆိုက္လ်င္ ဆိုက္ျခင္း အဝမွ ႀကိဳကာ ငရွင့္ေသြး ဂ်ာကင္ကို ဆီးေပးၿပီး၊
'သခင္သန္းထြန္း ဒီဟာေလး ဝတ္ထားပါ' ဟု စေလ့ရွိ၏။ လူဆိုတာ အလွအပကို ခ်စ္တတ္ၾကေပသည္။

ဒိုင္အိုေက်ာင္းရွိ ျပည္သူ႔ေဆးရံု အေပၚထပ္အခန္းတြင္ သခင္သန္းထြန္းသည္ မက်မ္းမာသျဖင့္ ေဆးဝါး မွီဝဲေနသည္။ ေန႔လည္ဆိုလွ်င္ ဧည့္သည္မ်ားသည္ သူ႔အခန္းတြင္ စံုလွ၏။

ဆရာမေဒၚခင္ႀကီး (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ ေဒၚခင္ၾကည္၏အစ္မ)သည္ သူ႔ကို ျပဳစုေန၏။ ဧည့္သည္ကား မစဲ။ ထိုအခိုက္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဝင္ေမးရာ မၾကာမီ ဆရာမေဒၚခင္ႀကီးသည္ ကာဖီ ယူလာ၏။

'ေသာက္ပါအုန္း'
ကၽြန္ေတာ္က 'ဟာ… ဒုကၡ၇ွာလို႔' ဟုဆိုကာ အားနာဟန္ ျပဳေန၏။
'သခင္သန္းထြန္းဧည့္သည္ဆိုယင္ ေကာ္ဖီနဲ႔ ဧည့္ခံပါတယ္' ဟု ဗိုလ္စၾကာက ေျပာကာ ေနာက္ေန၏။ သခင္သန္းထြန္းကမူ ရွက္ေန၏။

ေနာက္တလခန္႔ ၾကာေသာအခါ သခင္သန္းထြန္းနွင့္ ေဒၚခင္ႀကီးတို႔သည္ လက္ထပ္လိုက္ၾကသည္။ လူတို႔၏ ဘဝဇာတ္လမ္းသည္ သည္လိုပဲ ျဖစ္ၾကေပမည္။

ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး ၿပီးစက ကၽြန္ေတာ္သည္ ေတာတြင္ ေရာက္ေနရာ၊ ဖဆပလ၏ သတင္းမ်ားကိုသာ နားေထာင္ေနရသည္။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွ ျပည္သူ႔အာဏာဂ်ာနယ္ကို ဘတ္ရသည္။ ဖဆပလ၏ အမည္မွာ ကမၻာ့သတင္းစာ ေကာ္လံထိပ္တြင္ မ်က္နွာမဲျဖင့္ ပါေနေလၿပီ။ သခင္သန္းထြန္း အမည္ကို ႏိုင္ငံျခားသတင္းစာမ်ား တြင္ မၾကာခဏ ေတြ႔ရ၏။ ထိုအခါက သူသည္ ဖဆပလ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ျဖစ္ေလ၏။

သူဖဆပလမွ ထြက္ေသာအခါ၊ သူ႔ေနရာတြင္ တြဲဘက္အတြင္းေရးမႉး ကိုေက်ာ္ၿငိမ္းေရာက္လာ၏။

တာရာမဂၢဇင္း ထြက္ခါစက သခင္သန္းထြန္းထံ ေဆာင္းပါးေတာင္းဘူး၏။ သို႔ေသာ သူလည္း မေရးျဖစ္၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း မေရာက္ေတာ့။

ေနာက္ဆံုး ဘုန္းႀကီးလမ္း ကြန္ျမဴနစ္တရားပြဲတြင္ တူတဇင္အလံနီကို ေနာက္ေက်ာခံလ်က္ ဓါတ္ခြက္ေ၇ွ႔တြင္ တရားေဟာေနေသာ သခင္သန္းထြန္းကို ပရိသတ္အလယ္မွ ျမင္လိုက္ရ၏။ သခင္သန္းထြန္း၏ တရားကား ပဌမေတာ့ ေျခာက္ေသြ႔ၿပီး၊ ေနာက္… တေျဖးေျဖး အခ်က္အလက္မ်ား ပါလာကာ ဆံုးခါနီးတြင္ ေသြးႂကြလာေစသည္။ ဒါဘဲ သိလိုက္သည္။

သူသည္ (၃) နာ၇ီခန္႔ မရပ္မနား စမ္းေရယဥ္မွ ေရမ်ား စီးသြန္က်သလို ေျပာ၏။ သူ၏ စကားမ်ားထဲတြင္ လူအမ်ား ရုတ္တရက္ အသိခက္ေသာ စာအုပ္ဆံဆံ စကားႀကီး စကားက်ယ္မ်ား မပါ။ ရိုးရိုးနွင့္ လူတိုင္းနားလည္ေသာ၊ ရွင္းလင္း ျပတ္သားေသာ စကားလံုးမ်ားႏွင့္သာ ေျပာ၏။ ဗမာ့လက္ရွိ ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနကို ကမၻာ့အေျခအေနမ်ားနွင့္ ယွဥ္ကာ ေနာက္ခံကား ေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ အကိုးအကားႏွင့္တကြ ေျပာ၏။

လူအမ်ားသည္ စိုက္ကာ နားေထာင္ေနၾက၏။

ဂ်စ္ကားႏွင့္ အထက္တန္းအရာရွိဟု ထင္ရေသာ သူတဦးက 'တယ္ေတာ္တဲ့ လူဘဲ။ အခ်က္အလက္ေတြ ခ်ည္းဘဲ….. က်ဳပ္အစက လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းၿပီး ႀကိမ္းမယ္ ေမာင္းမယ္ ထင္ေနတာ' ဟု ခပ္တိုးတိုး သူ႔အေဖာ္အား ေျပာေနေလသည္။

ဓါတ္ခြက္မွ သခင္သန္းထြန္း၏ အသံသည္ ညိဳေမွာင္မိႈင္းျမေသာ ညည့္ဝယ္ ပဲ့တင္ထပ္လ်က္ ရွိသည္။

ယခု ျပည္တြင္းစစ္၊ ျပႆနာကိုကား ကၽြန္ေတာ္သည္ ဘာမွ် ထင္ျမင္ခ်က္ မေပးလိုေသး။ ဘာဘဲ ေျပာၾက ေအာ္ၾက၊ ေနာက္ဆံုး သည္လူေတြဟာ အတူတူ လူခ်ည္းပါဘဲ။

ကၽြန္ေတာ့္အဖို႔ရာကား၊ ေတာ္သူေတြ ေနရာေကာင္းတြင္ ေရာက္ေစခ်င္သည္။ လက္တြဲ၍ ေတာ္လွန္ေရးကို လုပ္လာသူေတြ၊ ယခုလည္း လက္တြဲကာ အုတ္သစ္ကေလးမ်ားကို သယ္ေစခ်င္ေန၏။ ေနာက္ၿပီး လူအမ်ားဆႏၵအရ လုပ္ေစခ်င္၏။ မလိုတာကို အတင္းၾကပ္ ေပးတာလည္း မႀကိဳက္၊ ဒီမိုကေရစီ စင္ျမင့္တြင္ လြတ္လပ္မႈ အခြင့္အေရးသည္ ပ်ံဝဲေနေစခ်င္၏။

တကယ့္ အျမဳေတမ်ား ပါဝင္ေသာ အမ်ိဳးသားတပ္ေပါင္းခ်ဳပ္ ျပည္သူ႔အစိုးရကို လိုခ်င္၏။ ။

ဒဂုန္တာရာ။
၁၉၄၈ ဇြန္လ။


{ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး စာေပျဖန္ခ်ိေရးမွ ပထမအႀကိမ္ ထုတ္ေဝတဲ့ 'ဒဂုန္တာရာ- ရုပ္ပံုလႊာ'၊ ၁၉၅၅ခုနွစ္၊ စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္။}


        Created by : Thethtar Batheintin