တို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုး
တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး
ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းၾကရာတြင္ တခန္းတက႑အျဖစ္ပါဝင္လ်က္ ထင္ရွားေပၚလြင္ခဲ့ေသာ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးႀကီးသည္ သကၠရာဇ္ ၁၂၉၂ ခု (ခရစ္သကၠရာဇ္ ၁၉၃၀-၃၁) ခုႏွစ္ေလာက္တြင္ စတင္ေပၚေပါက္လာခဲ့ေလသည္။
ဗမာျပည္သည္ - တို႔ျပည္
ဗမာစာသည္ - တို႔စာ
ဗမာစကားသည္ - တို႔စကား
တို႔ျပည္ကို - ခ်စ္ပါ
တို႔စာကို - ခ်ီးျမႇင့္ပါ
တို႔စကားကို - ေလးစားပါ
ဟူေသာ ေႂကြးေၾကာ္သံတို႔ျဖင့္ တို႔ဗာအစည္းအ႐ုံးဟူ၍ လူငယ္မ်ားက ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္ၾကေလသည္။ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးကို စတင္တည္ေထာင္သူမွာ သခင္ဘေသာင္းျဖစ္၏။ သခင္ဘေသာင္းအား သခင္လွေဘာ္၊ ကိုအုံးခင္(ေျခလ်င္) (ဗမာ့ေခတ္သတင္းစာတိုက္ရွင္)၊ ကိုတင္စိန္၊ ကိုေက်ာ္ထြန္းစိန္စသည့္ လူငယ္တစုက အစပထမတြင္ ကူညီအားေပးၾက၏။ ေနာက္ သခင္ဗစိန္၊ သခင္သိန္းေမာင္၊ သခင္ထြန္းေရႊတို႔ပါလာၾက၏။ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးဝင္တို႔သည္ သခင္အမည္ခံရသျဖင့္ လူအမ်ားက တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးကို သခင္ပါတီဟူ၍လည္း ေခၚဆိုၾကေလသည္။ ၁၉၃၀ ျပည့္ႏွစ္ ေမလ ၃၀ ရက္ေန႔တြင္ စတင္ဖြဲ႕သည္။ ထိုအေျခအေနတြင္ သခင္ဘေသာင္းက ဦးေဆာင္၍ မ်ိဳးခ်စ္လူငယ္တစုက ျမန္မာတိုင္းရင္းသားတို႔၏ ဇာတိေသြးဇာတိမာန္ကို လွုံ႔ေဆာ္ေပးၿပီး တိက်ျပတ္သားေသာ ဝါဒလမ္းစဥ္ျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တိုက္ပြဲဝင္မည့္ အဖြဲ႕အစည္းတခု ဖြဲ႕စည္းရန္ ႀကံစည္ၾကသည္။ အႀကံရသည့္အတိုင္း ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္မွုမ်ားလည္း လုပ္ၾကသည္။ ပထမဆုံး အလုပ္အမွုေဆာင္မ်ားမွာ (၁) ဆရာတင့္( ၿမိဳ႕မေက်ာင္း) ဥကၠ႒၊ (၂) ကိုႏု ( ၿမိဳ႕မေက်ာင္း) တကၠသိုလ္ေက်ာင္သား အတြင္းေရးမွူး၊ (၃) ကိုခန႔္ (ပန္းတေနာ္) တြဲဖက္အတြင္းေရးမွူး၊ (၄) ကိုစံသိမ္း တကၠသိုလ္ေက်ာင္သား ေငြထိန္း၊ (၅) ဆရာဟိန္( ၿမိဳ႕မေက်ာင္း) ျပန္ၾကားေရးမွူး၊ (၆) အမွုေဆာင္မ်ား (၁) သခင္ဘေသာင္း၊ (၂) သခင္ေလးေမာင္၊ (၃) သခင္ဗစိန္၊ (၄) ဘတင္၊ (၅) ကိုအုန္း စေသာ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။
တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးေပၚစတြင္ အစည္းအ႐ုံးဝင္တို႔အား သခင္တပ္၍ေခၚရသည္ကို လူအမ်ားက လြယ္လင့္တကူ တပ္၍ေခၚဆိုျခင္းမျပဳၾကဘဲ၊ သခင္ထည့္၍ ေခၚဆိုရမည္ကို ဦးေလးလ်က္ရွိၾက၏။ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးဝင္ အခ်င္းခ်င္းသာလၽွင္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး သခင္တပ္ကာ ခပ္တြင္တြင္ ေခၚဆိုၾကရေလသည္။ တရားပြဲတိုင္းမွာလည္း သခင္ဆိုသည္မွာ ဗမာတိုင္း သခင္ျဖစ္သည့္အေၾကာင္း၊ သူတစ္ပါးလက္ေအာက္တြင္ ကၽြန္သေဘာက္ျဖစ္ေနရသျဖင့္ ေက်းစိတ္ကၽြန္စိတ္ေတြပေပ်ာက္၍ သခင္စိတ္ေပၚေပါက္ကိန္းေအာင္းလာရန္ျဖစ္သည့္အေၾကာင္းတို႔မွစ၍ ရာဇဝင္ကိုးကားခ်က္မ်ားႏွင့္တကြ ဇာတိမာန္တက္ႂကြေအာင္ ရွင္းလင္းေဟာေျပာျခင္းတို႔ျဖင့္ တစတစ သခင္အမည္ ယဥ္ပါးလ်က္ အသုံးမ်ားလာေအာင္ အားထုတ္ခဲ့ရေလသည္။
၁ စည္း႐ုံးေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္၊ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးမွာ ေပ်ာက္ကြယ္လုမတတ္ပင္၂ တစ္ခါတစ္ရံမွ ထြက္ေပၚလာေသာ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး၏အသံ၃ ပထမ သခင္ညီလာခံကြန္ဖရင့္၄ ဒုတိယအႀကိမ္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး၏ ညီလာခံ၅ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးႏွင့္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးသစ္၆ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးႀကီး ႏွစ္ပကၡကြဲၿပီးလၽွင္ စတုတၳညီလာခံမွာ တကြဲတျပားစီျဖစ္သြားျခင္း၇ ဒုတိယကမၻာစစ္ႏွင့္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး၈ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးျဖစ္ပြား၍ ဂ်ပန္စစ္တပ္ႏွင့္ ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္ပါရွိလာျခင္း၈.၁ သခင္ဗစိန္တို႔ အစည္းအ႐ုံးမွ၈.၂ သခင္ကိုယ္ေတာ္မွိုင္း အစည္းအ႐ုံးမွ၉ ဂ်ပန္ေခတ္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး၁၀ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး၁၁ ကိုးကား၁၂ အျခားၾကည့္ရန္
စည္း႐ုံးေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္၊ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးမွာ ေပ်ာက္ကြယ္လုမတတ္ပင္
အစည္းအ႐ုံးဝင္တို႔သည္ တို႔ဗမာသီခ်င္းကို သီဆိုလ်က္ တရားပြဲမ်ားက်င္းပကာ စည္း႐ုံးေရးကို ႀကိဳးစားၾကေသာ္လည္း၊ မ်ားစြာ မေအာင္ျမင္ၾကေခ်။ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးဝင္ သခင္တို႔သည္ လူငယ္မ်ားျဖစ္ၾကသည္အားေလ်ာ္စြာ အျခားေသာ နိုင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းတို႔ႏွင့္မတူ၊ နိုင္ငံေရး ေဟာေျပာေရးသားမွုတို႔တြင္ ေတာ္လွန္ေရးစိတ္ဓာတ္တက္ႂကြလ်က္၊ အသုံးအႏွုန္း အေျပာအဆိုတို႔မွာလည္း ျပတ္သားျပင္းထန္ၾကေလရာ အျခားေသာ နိုင္ငံေရးအဖြဲ႕တို႔က၎၊ နိုင္ငံ အစိုးရတို႔က၎ လူငယ္တို႔၏ ေဝဖန္ခ်က္တို႔ကို ခံျပင္းလ်က္ရွိၾကေလသည္။ သို႔ျဖင့္ လူႀကီးတို႔၏ အားေပးေထာက္ခံမွု မရသည့္ျပင္ အာဏာပိုင္အစိုးရတို႔၏ အၿငိဳအျငင္ကိုလည္း အခံရဆုံးေသာ အဖြဲ႕ျဖစ္ေလသည္။ မင္းေဘးစိုးဒဏ္ကို ေၾကာက္ရြံ့ၾကသျဖင့္လည္း တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးသခင္မ်ားကို အာမေပးဝံ့ၾကကုန္။ ထို႔ေၾကာင့္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးဝင္ သခင္မ်ား၏ စည္း႐ုံးေရးသည္ ေအာင္ျမင္တြင္က်ယ္ျခင္းမရွိလွဘဲ ေနာက္ဆုံးတြင္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး၌ သခင္ဗေသာင္း၊ သခင္ဗစိန္၊ သခင္သိန္းေမာင္တို႔ေလာက္သာ က်န္ရွိကာ ေပ်ာက္ကြယ္လုမတတ္ပင္ ရွိေလသည္။
တစ္ခါတစ္ရံမွ ထြက္ေပၚလာေသာ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး၏အသံ
ထိုသို႔ ေပ်ာက္ကြယ္လုမတတ္ရွိေသာ္လည္း ျမန္မာနိုင္ငံေရး လွုပ္ရွားလာေသာအခါတိုင္းႏွင့္ နိုင္ငံေရးအခ်က္ေကာင္းေပၚလာ ေသာအခါတို႔တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ဗဟန္းရပ္၊ ေရတာရွည္လမ္း ၿခံ အတြင္းမွ၊ တစ္ခါတရံထြက္ေပၚလာေသာ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး ၏ အသံမ်ားကို ၾကားၾကရေလသည္။ ဤသို႔ ၾကားၾကရသျဖင့္ လည္း တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးသည္ ဇြဲနဘဲႀကီးစြာျဖင့္ ရွိေနေသး သည္ကို သိရွိနိုင္ေလသည္။ သကၠရာဇ္ ၁၂၉၅ ခု၊ နတ္ေတာ္လ (၁၉၃၃ ခု၊ ဒီဇင္ဘာလ)တြင္ ေရႊဘို အေရွ႕ပိုင္းမဲဆႏၵနယ္မွ မင္းတိုင္ပင္အမတ္ အနိစၥေရာက္ေလရာ၊ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ တစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာ၏။ ထိုၾကားေရြးေကာက္ပြဲတြင္ တို႔ဗမာ အစည္းအ႐ုံးမွ သခင္ဘေသာင္း ဝင္ေရာက္အေရြးခံၿပီးလၽွင္ ေရႊဘိုနယ္တြင္၊ တရားပြဲမ်ား က်င္းပေလရာ တို႔ဗမာဝါဒ ျပန႔္ ၿပီးလၽွင္ လူသိမ်ားလာ၏။ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ တရားေဟာၾကသည့္ သခင္ဗေသာင္း၊ သခင္ဗစိန္၊ သခင္သိန္း ေမာင္ႏွင့္ သခင္ထြန္းေရႊတို႔အား ေရႊဘိုနယ္မွ ၂၄ နာရီအတြင္း ထြက္ခြာသြားရမည္ဟု ရာဇဝတ္က်င့္ထုံး ပုဒ္မ ၁၄၄ ကို အသုံး ျပဳကာ ေရႊဘိုတရားသူႀကီးက ႏွင္ထုတ္လိုက္၏။ အမိန႔္မနာခံ သျဖင့္ အဖမ္းခံၾကရ၏။ မတရားအမိန႔္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဟိုက္ကုတ္တြင္ အယူခံရာလြတ္လာ၏။ ဤသို႔ အဖမ္းခံရ သျဖင့္လည္း တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးမွာ ပို၍ ထင္ရွားလာေလ သည္။
ထို႔ေနာက္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးကို သခင္ဗစိန္၊ သခင္သိန္း ေမာင္၊ သခင္ဟန္၊ သခင္ေလးေမာင္၊ သခင္ညီ၊ သခင္ထြန္းေရႊ စသည္တို႔ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ေနၾက၏။ သို႔ေဆာင္ရြက္ေန ရင္း သခင္ထြန္းအုပ္၊ သခင္ကံတင္၊ သခင္တင္ေမာင္၊ သခင္ဗို၊ သခင္ခ်န္ထြန္း၊သခင္ေအာင္သန္း၊ သခင္ထြန္းဦး စသည္တို႔ ဝင္ေရာက္ လာၾကသည္သာမက အခ်ိဳ႕မွာ သခင္အမည္မခံ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးကိုပင္ မဝင္ေသးေသာ္လည္း အားေပး လာၾကသျဖင့္ တစ္စတစ္စ အင္အားတိုးတက္ လာေလသည္။ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးသည္ အမ်ိဳးသားေန႔၊ ဦးဝိစာရေန႔ စေသာ အထိမ္းအမွတ္ေန႔ နိုင္ငံေရးတရားပြဲတို႔တြင္ ပါဝင္ေဟာ ေျပာၾကသျဖင့္လည္း လူသိမ်ားလာ၏။ အခြန္ထမ္းတို႔ အေရး၊ အလုပ္သမားအေရး၊ ေတာင္သူလယ္သမား ဆင္းရဲသားတို႔၏ အေရးတို႔ကို ေဆာင္ရြက္ေပးသျဖင့္လည္း ထင္ရွားလာသည္။ တို႔ဗမာ အစည္းအ႐ုံးဝင္ လူငယ္အမ်ားအျပားမွာ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ျပင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢဝင္တို႔ႏွင့္ ရင္းႏွီးၾကသည္ အားေလ်ာ္စြာ ထိုစဥ္က သမဂၢလူႀကီးမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ကိုႏု (ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္)၊ကိုေအာင္ဆန္း(ကြယ္လြန္သူဗိုလ္ခ်ဳပ္)၊ ကိုလွေဖ (ဗိုလ္လက္်ာ)၊ ကိုလွေရႊ(ကြယ္လြန္သူ ေက်ာင္းသားေခါင္း ေဆာင္)၊ ကိုထြန္းစိန္(ဝတ္လုံေတာ္ရ)၊ ကိုသိန္းတင္(ညိဳျမ) (အိုးေဝ)၊ ကိုဘဟိန္း (ကြယ္လြန္သူ)၊ ကိုသိန္းေဖ(သိန္းေဖျမင့္) အစရွိသူတို႔ႏွင့္ နိုင္ငံေရးတြင္ အခ်ိဳ႕ေနရာ၊ အခ်ိဳ႕ကိစၥမ်ား၌ လက္တြဲေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကေလသည္။ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးဝင္ သခင္တို႔သည္ ေခတ္စာေပမ်ားကို လိုက္စားေလ့လာၾကလ်က္ ျပင္သစ္သူပုန္အေရးေတာ္ပုံ၊ အိုင္းရစ္သူပုန္အေရးေတာ္ပုံ၊ ႐ုရွား သူပုန္အေရးေတာ္ပုံ၊ တ႐ုတ္သူပုန္အေရးေတာ္ပုံတို႔ကိုလည္း ေလ့လာၾက၏။ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးသည္ အရင္းရွင္၊ ဓနရွင္၊ နယ္ခ်ဲ႕ဝါဒ ကိုတိုက္ဖ်က္၍ ဆင္းရဲသား၊ အလုပ္သမား လယ္ သမား ပစၥည္းမဲ့လူတန္းစားေခတ္ကို တည္ေဆာက္မည့္ လမ္းစဥ္ကို ခ်မွတ္ခဲ့ေလသည္။
ပထမ သခင္ညီလာခံကြန္ဖရင့္
ထိုအခ်ိန္က တိုင္းျပည္ရွိ သတင္းစာမ်ားႏွင့္တကြ လူႀကီး ပိုင္း၏ အားေပးကူညီမွုကိုလည္း မရရွိၾကေသး။ သခင္တရား ပြဲမ်ားတြင္ လက္ရွိနိုင္ငံေရးသမား လူႀကီးမ်ား၏ အျပစ္ကို ေဝဖန္ထုတ္ေဖာ္ေဟာ ေျပာေလ့ရွိသျဖင့္လည္း လူႀကီးတို႔၏ ဝိုင္းပယ္ခံၾကရ၏။ ထိုအတြင္း စာေရးဆရာႀကီး မစၥတာ ေမာင္မွိုင္းအမည္ခံ ဆရာဦးလြန္းထံ ခ်ဥ္းကပ္ၾက၏။ ဆရာႀကီး ကလည္း ဖ်တ္ဖ်တ္လတ္လတ္၊ ျပတ္ျပတ္သားသား ေျပာဆို၍၊ ေထာင္မေၾကာက္၊ တန္းမေၾကာက္၊ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ေဆာင္ရြက္မည့္ သူမ်ားကို အားေပးမည္ဟုဆိုကာ လက္ခံအားေပးေလသည္။ ဆရာႀကီးပါလာလၽွင္ပင္ လူႀကီးပိုင္းကလည္း ဂ႐ုျပဳလာ၏။
ဤသို႔လၽွင္ တျဖည္းျဖည္း တစ္စစ တိုးတက္လာရာ သကၠရာဇ္ ၁၂၉၆ ခု၊ တေပါင္းလတြင္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး၏ ပထမ အႀကိမ္၊ သခင္ကြန္ဖရင့္ႀကီးကို ေရနံေခ်ာင္းၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပနိုင္ ခဲ့ေလသည္။ ဆရာႀကီး မစၥတာေမာင္မွိုင္းသည္လည္း ထိုအခ်ိန္ မွစ၍ သခင္ကိုယ္ေတာ္မွိုင္းဟူေသာအမည္ကို ခံယူလိုက္ေလ သည္။ သခင္ကြန္ဖရင့္ အစည္းအေဝးကိုလည္း သခင္ညီလာခံ ဟု ကင္ပြန္းတပ္ေလသည္။ ဤေရနံေခ်ာင္းသခင္ကြန္ဖရင့္ ကိုလည္း အစိုးရက ရာဇဝတ္က်င့္ထုံး ပုဒ္မ ၁၄၄ ႏွင့္ လူငါး ေယာက္ထက္ပို၍ မစုေဝးရဟု တားျမစ္ခံရေသး၏။
ဒုတိယအႀကိမ္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး၏ ညီလာခံ
ဤသို႔လၽွင္ ပထမညီလာခံက်င္းပၿပီးသည္ေနာက္၊ ဌာနခ်ဳပ္ ႏွင့္တကြ နယ္အႏွံ့စည္း႐ုံးေရးလုပ္ငန္းမ်ားမွစ၍ ႀကိဳးပမ္း လုပ္ ေဆာင္လာၾကၿပီးလၽွင္ ၁၂၉၈ ခု (၁၉၆၃ ခု၊ ဇြန္လ)သို႔ေရာက္ ေသာအခါ၊ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး၏ ဒုတိယအႀကိမ္ ညီလာခံႀကီး ကိုျမင္းၿခံၿမိဳ႕၊ ကိုးေဆာင္းေက်ာင္းတိုက္ႀကီးအတြင္း၌ မ႑ာပ္ ႀကီးေဆာက္လုပ္ က်င္းပၾကေလသည္။ ထိုညီလာခံတြင္ သခင္ ကိုယ္ေတာ္မွိုင္းႏွင့္တကြ သံဃာေတာ္မ်ား၊ သာယာဝတီ၊ ျပည္၊ မင္းဘူး၊ မေကြး၊ စစ္ကိုင္း၊ က်ိဳကၡမီ၊ မႏၲေလး၊ ေရႊဘို၊ မုံရြာ၊ ဖ်ာပုံ၊ ရန္ကုန္၊ အင္းစိန္၊ ပုသိမ္၊ ျမင္းၿခံစေသာ စီရင္စုမ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား တက္ေရာက္ၾကလ်က္၊ တိုးတက္သိုက္ၿမိဳက္ စည္ကားလာေလသည္။ ဤညီလာခံအစည္းအေဝးကပင္ ေရာက္ ရွိလာေတာ့မည့္ ဗမာျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးသစ္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးသစ္ကို တိုက္ဖ်က္ပစ္ရန္အတြက္ ဝင္ေရာက္အေရြး ခံၾကရန္ ဆုံးျဖတ္ၾကေလသည္။ ထိုညီလာခံ ၿပီးဆုံးသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ သခင္ဗစိန္၊ သခင္ညီ၊ သခင္ေအာင္သန္း၊ သခင္ ထြန္းဦးႏွင့္ သခင္သိန္းတို႔အား၊ ညီလာခံမ႑ာပ္မွာပင္လၽွင္ တရားေဟာမွုႏွင့္ ဖမ္းလိုက္ျပန္ရာ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးမွာ ပိုမိုထင္ရွားသြား ျပန္ေလသည္။
တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးႏွင့္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးသစ္
၁၉၃၅ ခု၊ ျမန္မာနိုင္ငံအက္ဥပေဒအ၇၊ အိႏၵိယျပည္ႏွင့္ ဗမာျပည္ခြဲၿပီးလၽွင္ ဗမာျပည္အားေပးအပ္မည့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးသစ္ (ထိုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို၊ ၉၁-ဌာနအုပ္ခ်ဳပ္ေရးဟူ၍လည္း ေခၚဆိုၾက သည္) စတင္ေတာ့မည္ျဖစ္ရာ၊ ၁၉၃၆ ခု၊ နိုဝင္ဘာလတြင္ ဤ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးသစ္အရ၊ ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲမ်ား က်င္းပၾကေပေတာ့မည္။ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး၏ ဒုတိယအႀကိမ္ ျမင္းၿခံညီလာခံမွလည္း ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္ အတိုင္း၊ ကိုယ့္မင္းကိုယ္ခ်င္းပါတီအမည္ႏွင့္ သခင္အမတ္ ေလာင္းမ်ား ဝင္ေရာက္အေရြးခံၾကေလသည္။ သခင္သိန္းေမာင္၊ သခင္ျမ၊ သခင္ေအး၊ သခင္ဗကြန္း၊ သခင္အံ့ႀကီး၊ သခင္ လွတင္၊ သခင္ဗဦး၊ သခင္ဗသန္းမွစ၍ သခင္အမ်ား ဝင္ေရာက္ အေရြးခံၾကသည့္အနက္၊ သခင္ျမ၊ သခင္အံ့ႀကီး၊ သခင္လွတင္ တို႔ သုံးဦးသာလၽွင္ မဲနိုင္၍ အမတ္ျဖစ္ၾကသည္။
အျခားသခင္ မ်ားမွာ အမတ္ပင္မျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ရရွိေသာမဲမ်ားမွာ မနည္း လွေခ်။ ထိုရရွိေသာမဲမ်ားကို ေထာက္ဆ၍ တို႔ဗမာအစည္း အ႐ုံးႏွင့္ သခင္မ်ားကို လိုလားေၾကာင္း သိရွိရသည့္ျပင္၊ ဤ သို႔ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ အေရြးခံၾကသျဖင့္လည္း တို႔ဗမာ အစည္း အ႐ုံး၏ အင္အားမွာ သိသိသာသာႀကီး တိုးတက္လာေလသည္။
တို႔ဗမာ အစည္းအ႐ုံး၏ တတိယေျမာက္ သခင္ညီလာခံသဘင္ကို ျပည္ၿမိဳ႕၌၊ ၁၉၃ရ ခုႏွစ္၊ မတ္လတြင္က်င္းပျပဳလုပ္ရာ ပရိသတ္မွာ အထူးပင္ စည္ကားမ်ားျပားလွသည္။ ထိုညီလာခံ အစည္းအေဝး မွ သခင္အမတ္မ်ား လခယူေရး မယူေရးႏွင့္ ဥကၠဌႏွင့္ အလုပ္ အမွုေဆာင္သစ္မ်ား ေရြးခ်ယ္ရမည့္ အေရးတို႔ကိုပါ အႀကိတ္ အနယ္ ေဆြးေႏြးၾကၿပီးလၽွင္ သခင္အမတ္မ်ား လစာ ေငြမယူၾကရန္ ဆုံးျဖတ္ၾကေလသည္။
ထိုေနာက္ ဥကၠဌသစ္ ေရြးၾကရာတြင္ သခင္သိန္းေမာင္ႏွင့္ သခင္ညီတို႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ အေရြးခံၾကရာ၊ သခင္သိန္းေမာင္ အနိုင္ရရွိသြား၏။ ထိုညီလာခံ တြင္ သေဘာကြဲလြဲမွုမ်ား ျဖစ္ေပၚလ်က္၊ မေက်နပ္ခ်က္မ်ား လည္း ေပၚထြက္ခဲ့ေလသည္။ သခင္သိန္းေမာင္ႏွင့္ သခင္ဗစိန္ တို႔ အခ်င္းခ်င္း မသင့္ေသာကိစၥလည္းရွိ၏။ သို႔ေသာ္ အစစ တို႔ကို မ်ိဳသိပ္ကာ ျပည္ဖုံးခ်လ်က္ ညီလာခံသဘင္ အစည္း အေဝးႀကီးမွာမူ ေအးခ်မ္းသာယာစြာ ၿပီးဆုံးခဲ့ေလသည္။ ထိုညီလာခံၿပီးသည္ေနာက္ ဥကၠဌသစ္ႏွင့္ အလုပ္အမွုေဆာင္ သစ္တို႔သည္ ဌာနခ်ဳပ္လုပ္ငန္းမ်ားကို ခ်မွတ္ၾကသည္။ တို႔ဗမာ အစည္းအ႐ုံး ဌာနခ်ဳပ္လက္ေအာက္တြင္ ‘ကိုယ့္မင္းကိုယ္ခ်င္း အဖြဲ႕’ဟူေသာ ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္ႏွင့္တကြ ေဒသႏၲရ အဖြဲ႕ဝင္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ အစုအဖြဲ႕သည္၎၊ ‘ဗမာ့လက္႐ုံးတပ္’ဟူေသာ တို႔ဗမာ တပ္ဖြဲ႕ကို၎၊ ဖြဲ႕စည္းလိုက္ၾကသည္။ တို႔ဗမာလက္႐ုံး တပ္တြင္ ပင္ျဖဴလွေဖ(ေခၚ) သခင္လွေဖက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျပဳလုပ္၍ ၎၊ ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္းအဖြဲ႕တြင္ သခင္ျမက ေခါင္းေဆာင္ျပဳ ၍၎ ေဆာင္ရြက္ၾကရာ လက္႐ုံးတပ္အင္အားလည္း တိုးတက္ မ်ားျပားလာ၏။ ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္းအဖြဲ႕ဝင္တို႔သည္ ဥပေဒ ျပဳလႊတ္ေတာ္ စတင္စည္းေဝးသည့္ေန႔မွာပင္လၽွင္ ဘုရင္ခံႂကြ ေရာက္လာသည္ကို အျခားပါတီဥပေဒျပဳ အမတ္တို႔ကဲ့သို႔ မတ္ရပ္ထကာ အရိုအေသမျပဳျခင္း၊ ႏွုတ္မဆက္ျခင္းတို႔ကို ေျပာင္အတိအလင္း လုပ္ျပလိုက္ၾကသျဖင့္ ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္ ရာဇဝင္တြင္ မေပၚေပါက္ဘူးေသးေသာအျဖစ္တို႔ ေပၚေပါက္ကာ ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္းသခင္ အမတ္တို႔ အေပၚတြင္ တိုင္းျပည္က အေတာ္ဂ႐ုစိုက္လာၾကေလသည္။
တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးႀကီး ႏွစ္ပကၡကြဲၿပီးလၽွင္ စတုတၳညီလာခံမွာ တကြဲတျပားစီျဖစ္သြားျခင္း
ဤသို႔ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးႀကီးအား တိုင္းျပည္ႏွင့္အဝွန္း အာ႐ုံညႊတ္၍၊ အင္အား တိုးတက္ႀကီးထြားလာစဥ္ပင္လၽွင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ သခင္သိန္းေမာင္၊ သခင္ဗစိန္တို႔၏ မသင့္တင့္မွု သည္ ရင့္မာႀကီးထြားလာေခ်သည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ သခင္သိန္း ေမာင္က သခင္ဗစိန္အား တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးမွ ထုတ္ပစ္ေလ ရာ ဥကၠဌ သခင္သိန္းေမာင္သည္ အလုပ္အမွုေဆာင္မ်ားႏွင့္ မတိုင္ပင္ဘဲ ထုတ္ပစ္သျဖင့္ ထိုဥကၠဌအမိန႔္သည္ တရားဝင္ မဝင္ အလုပ္အမွုေဆာင္တြင္ အျပင္းျဖစ္ကာ ႏွစ္ဘက္ျဖစ္သြား ျပန္သည္။ ထိုမွတစ္ဖန္ တစ္ျပည္လုံးရွိ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး တို႔တြင္ ဂယက္ရိုက္ကာ ဆူပြက္ကုန္ၾကေလသည္။
ဤတြင္ ဗမာျပည္လုံးဆိုင္ရာ အမွုေဆာင္မ်ားက ဆရာႀကီးသခင္ ကိုယ္ေတာ္မွိုင္းအားဆုံးျဖတ္ေပးရန္ ပုံ၍ အာဏာကုန္လႊဲအပ္ၾက ေလသည္။ ေနာက္ဆုံး ဆရာႀကီး၏အဆုံးအျဖတ္ကိုလည္း မနာ ယူၾကသျဖင့္ သခင္ဗစိန္တို႔လူစုက သာယာဝတီ၊ သုံး ဆယ္-ပန္းဆြဲ တြင္၎၊ သခင္သိန္းေမာင္တို႔လူစုက ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕တြင္၎ စတုတၳအႀကိမ္ညီလာခံကို တကြဲတျပားစီ က်င္းပၾကေလသည္။ သာယာဝတီပန္းဆြဲညီလာခံတြင္ ပန္းဆြဲ ဆရာေတာ္၊ ဆရာေတာ္ ဦးကြာပိႏၵဓိပတိ၊ ဆရာေတာ္ ဦးဝါသဝ၊ ဦးဥတၱမညီ ရွင္အရိယႀကီး၊ သခင္ထြန္းအုပ္၊ သခင္ ဗစိန္၊ သခင္ေအာင္သန္း၊ သခင္ေအး၊ သခင္ညီ၊ သခင္ ခင္ေအာင္၊ သခင္ လွေဖ၊ သခင္ခ၊ သခင္ေက်ာ္ရင္၊ သခင္ ထြန္းဆိုင္၊ သခင္ေစာႀကီး၊ သခင္ေအာင္ႀကီး စသည္တို႔ပါဝင္၍ ေမာ္လၿမိဳင္ညီလာခံတြင္ သခင္သိန္းေမာင္၊ သခင္ျမ၊ သခင္ ေလးေမာင္၊ သခင္ထြန္းခင္၊ သခင္ထိပ္တင္ကိုယ္ေတာ္ႀကီး၊ သခင္လွေဘာ္၊ သခင္ဗေမာင္ႀကီး၊ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္ ထြန္းစိန္၊ သခင္ဗရင္၊ သခင္စံထြန္းလွ စသည္တို႔ ပါဝင္ၾက လ်က္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမွထြက္၍ နိုင္ငံေရးလုံးလုံးလုပ္ေတာ့ မည္ဟု ဆုံးျဖတ္လာသူ သခင္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္လွေဖ၊ သခင္ တင္ေမာင္ႀကီးစေသာ လူငယ္စုတို႔လည္း တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးသို႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့ၾက၏။ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မွိုင္းအားလည္း ပင့္ေဆာင္ကာ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္သြားၾက၏။
ဤတြင္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးႀကီးမွာ ၂ ခုျဖစ္ကာ သခင္ကိုယ္ေတာ္မွိုင္း တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး၊ သခင္ဗစိန္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးဟုျဖစ္ေပၚ လာၿပီးလၽွင္ နယ္အရပ္ရပ္ရွိ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးတို႔လည္း ကြဲ ျပားၾကေလကုန္၏။
ဒုတိယကမၻာစစ္ႏွင့္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး
ဤသို႔ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးႀကီး ႏွစ္ခုျဖစ္ကာ လုပ္ေဆာင္ လာၾကရာ လုပ္ငန္းဝါဒတို႔သေဘာမွာ ျခားနားျခင္းမရွိလွ သျဖင့္ ၁၃၀၀ ျပည့္တြင္ ေပၚေပါက္လာေသာ ေရနံသပိတ္ အေရးေတာ္ပုံ၊ ေက်ာင္းသားအေရးေတာ္ပုံ၊ ေတာင္သူလယ္သမား အေရးေတာ္ပုံတို႔တြင္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး ႏွစ္ခုစလုံးကပင္ ကူညီအားေပး ရြက္ ေဆာင္ၾကေလသည္။ ဤသို႔လၽွင္ နိုင္ငံေရး ရာတို႔ကို အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ ရြက္ေဆာင္လာၾကရင္းပင္ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးျဖစ္ပြားမည့္ အရိပ္အေရာင္တို႔လည္း ထြက္ေပၚလာေလသည္။ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးႀကီးသည္လည္း ဒုတိယကမၻာစစ္ ျဖစ္မည့္အေရးကို ေမၽွာ္ေတြးကာ အာ႐ုံစူးစိုက္ လာၾကသည္အားေလ်ာ္စြာ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးႀကီးသည္ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္တြင္ ဂ်ပန္တို႔ႏွင့္ လၽွို႔ဝွက္ဆက္သြယ္ၾက ေလသည္။
ဤသို႔ ဆက္သြယ္ရာတြင္ အစည္းအ႐ုံးႀကီး ၂ ခုရွိေလရာ၊ သခင္ကိုယ္ေတာ္မွိုင္းအစည္းအ႐ုံးသည္ ဂ်ပန္ ကုန္းတပ္မေတာ္ ႏွင့္၎၊ သခင္ဗစိန္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးကမူ ဂ်ပန္ေရ တပ္မေတာ္ႏွင့္၎ အဆက္အသြယ္ ျပဳလုပ္ၾကၿပီးလၽွင္ ဂ်ပန္ ျပည္သို႔ တိတ္တဆိတ္ လူငယ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ေစလႊတ္ၾက ေလသည္။ ဗမာျပည္တြင္ရွိေနေသာ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးဝင္ အေျမာက္အျမားတို႔လည္း ကာကြယ္ေရးဥပေဒႏွင့္ အဖမ္း အဆီးခံၾကရသည္။
ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးျဖစ္ပြား၍ ဂ်ပန္စစ္တပ္ႏွင့္ ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္ပါရွိလာျခင္း
တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးတို႔မွ လၽွို႔ဝွက္ေစလႊတ္လိုက္ေသာ လူငယ္မ်ားသည္ ဂ်ပန္ျပည္တြင္ စစ္ေလ့က်င့္ ခဏ္းမ်ား ယူလ်က္ ဗိုလ္မိုဃ္းႀကိဳးေခါင္းေဆာင္ကာ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ဟူေသာအမည္ျဖင့္ ဂ်ပန္တို႔ႏွင့္အတူ ယိုးဒယားမွ ဗမာျပည္သို႔ တိုက္ခိုက္ဝင္ရာက္လာၾကေလသည္။ ဗမာ နယ္အတြင္းသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ရဲေဘာ္တို႔သည္ တရားေဟာ ကာ တပ္သားစုေဆာင္းလာသျဖင့္ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး တပ္မ ေတာ္(ဘီ၊ အိုင္၊ ေအ)သို႔ ဝင္ေရာက္လာၾကသူတို႔မွာ အထူးမ်ား ျပားလာသည္သာမက၊ ေရာက္ေလရာအရပ္တိုင္းတို႔ကလည္း ဗမာ့တပ္မေတာ္အား အထူးႀကိဳဆိုၾကေလသည္။ ဤသို႔လၽွင္ ဂ်ပန္ျပည္သို႔ လၽွို႔ဝွက္စြာသြားေရာက္ၿပီး ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး အတြက္ ခ်ီတက္လာၾကေသာ ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္တို႔မွာ-
သခင္ဗစိန္တို႔အစည္းအ႐ံုးမွသခင္
ထြန္းအုပ္၊ ဗိုလ္စၾကာ၊ ဗိုလ္ေနဝင္း၊ဗိုလ္ေစာေအာင္၊ ဗိုလ္ျမင့္ေဆြ၊ ဗိုလ္ဘုန္းျမင့္၊ဗိုလ္ေစာေနာင္၊ ေဖာ္မိုဆာတြင္ က်ဆုံးသူ သခင္သန္းတင္(ဗိုလ္ရာမာဒါ)ႏွင့္ဗိုလ္မိုးညိဳတို႔ျဖစ္ ၾကသည္။
သခင္ကိုယ္ေတာ္မွိုင္း အစည္းအ႐ုံးမွ
ဗိုလ္ေတဇ(ကြယ္လြန္သူဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း)၊ဗိုလ္လက္်ာ၊ ဗိုလ္ရန္နိုင္၊ ဗိုလ္ရန္ေအာင္၊ ဗိုလ္ေဇယ်၊ ဗိုလ္မိုး၊ ဗိုလ္ရဲထြဋ္၊ ဗိုလ္လေရာင္၊ ဗိုလ္မင္းေခါင္၊ ဗိုလ္ဗလ၊ ဗိုလ္ညာဏ၊ ဗိုလ္ျမဒင္၊ ဗိုလ္မင္းေရာင္၊ ဗိုလ္ျမင့္ေအာင္၊ ဗိုလ္လင္းယုန္၊ ဗိုလ္ဇင္ေယာ္၊ ဗိုလ္ေအာင္၊ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာ၊ ဗိုလ္တာရာဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာဗိုလ္ထိန္ဝင္း၊ ဗိုလ္ေတာက္ထိန္တို႔ ျဖစ္ၾကေလသည္။
ဂ်ပန္ေခတ္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး
၁၉၄၂ ခုႏွစ္တြင္ ဂ်ပန္တပ္မေတာ္ႏွင့္တကြ ဗမာ့လြတ္လပ္ ေ၇းတပ္မေတာ္ (ဘီ၊ အိုင္၊ ေအ)တို႔ ျမန္မာျပည္သို႔ တိုက္ခိုက္ ဝင္ေရာက္လာေသာအခါ အဂၤလိပ္စစ္တပ္တို႔သည္ ျမန္မာျပည္ မွဆုတ္ခြာ၍ အိႏၵိယ ျပည္သို႔ ေျပးၾကေလကုန္၏။ ဆုတ္ေျပး ၾကသည့္ အဂၤလိပ္တပ္မ်ား၏ေနာက္က ထပ္ၾကပ္မကြာလိုက္၍ တိုက္ခိုက္ၾကရာတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဗမာ့လြတ္လပ္ ေရးတပ္မေတာ္ကို ဦးစီးကြပ္ကဲရေလသည္။ တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္ ၿပီးေသာ နယ္အရပ္ရပ္ကို ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ရန္ အတြက္ သခင္ထြန္းအုပ္က ေခါင္းေဆာင္ရ၏။ သခင္ထြန္းအုပ္သည္ နယ္အရပ္ရပ္တြင္ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရးအဖြဲ႕မ်ား(ပီ၊ ပီ၊ စီ) မ်ားဖြဲ႕ကာ ထိန္းသိမ္းအုပ္ခ်ဳပ္သြားေလသည္။ ျမန္မာတစ္ျပည္ လုံးကို သိမ္းပိုက္မိေသာအခါ၊ ဂ်ပန္တပ္မေတာ္သည္ ဆင္းရဲ သားအဖြဲ႕ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ေဒါက္တာဘေမာ္အား ရွာေဖြၿပီးလၽွင္ တို႔ဗမာ သခင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ေပါင္းလ်က္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အဖြဲ႕ကို ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ေစသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ တို႔ဗမာအစည္း အ႐ုံးႏွင့္ ဆင္းရဲသားအဖြဲ႕တို႔မွတစ္ပါး အျခားေသာအဖြဲ႕တို႔မွာ ေပ်ာက္ကြယ္လုမတတ္ရွိေလရာ ထိုႏွစ္ဖြဲ႕ကို ေပါင္းစပ္ လိုက္ၿပီး လၽွင္ တို႔ဗမာဆင္းရဲသား အစည္းအ႐ုံးဟု တည္ေထာင္လိုက္ၾက ေလသည္။ ထိုအစည္းအ႐ုံးဌာနခ်ဳပ္ အႀကီးအကဲမွာ သခင္ႏု (ယခုဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု) ျဖစ္ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ယင္းအစည္း အ႐ုံးသည္ မဟာဗမာ အစည္းအ႐ုံး ျဖစ္လာေလသည္။
ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး
ဤသို႔လၽွင္ ျမန္မာျပည္၌ ဂ်ပန္စစ္လက္ေအာက္ခံ အစိုးရတို႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေနရာမွ၊ ၁၉၄၃ ခု၊ ဩဂုတ္လ ၁ ရက္ေန႔သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ဂ်ပန္က ျမန္မာျပည္အား လြတ္လပ္ေရးကို ကမၻာသိေၾကျငာေပးအပ္သျဖင့္ ျမန္မာျပည္သည္ လြတ္လပ္ေသာ အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာပိုင္တိုင္းျပည္ ျဖစ္လာေလသည္။ ထိုလြတ္ လပ္ေသာ ျမန္မာျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ ေဒါက္တာဘေမာ္အား နိုင္ငံေတာ္အဓိပတိ တင္ေျမႇာက္၍ အဖြဲ႕အသီးသီးမွ ကိုယ္စား လွယ္မ်ားပါဝင္ေသာ အစိုးရအဖြဲ႕ကို ဖြဲ႕စည္းေလသည္။ ထို အစိုးရအဖြဲ႕တြင္ သခင္ထြန္းအုပ္ႏွင့္ သခင္ဗစိန္တို႔ မပါဘဲရွိ သျဖင့္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးဝင္ အခ်ိဳ႕သည္ မေက်မနပ္ရွိၾကေလ ကုန္၏။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ယင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ ရွိုနန္ေခၚ စကၤာပူၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္သြားၾကေလသည္။ လြတ္လပ္ေရးကို ကမၻာသိေၾကျငာ၍ ေပးအပ္ေစကာမူ ဂ်ပန္တို႔၏ ရက္စက္ၾကမ္း ၾကဳတ္ေသာ ဖက္ဆစ္အျပဳအမူတို႔ကို က်ိတ္မွိတ္ခံေနၾကရေသာ ျမန္မာတို႔မွာ အခ်ိန္ေကာင္းကို ေစာင့္ေမၽွာ္လ်က္ရွိၾက၏။
၁၉၄၅ ခုႏွစ္သို႔အေရာက္တြင္မူ ဂ်ပန္ တို႔စစ္ေရးႏွိမ့္ကာ မဟာ မိတ္တပ္တို႔သည္ ျမန္မာျပည္သို႔ျပန္လည္တိုက္ခိုက္ ဝင္ေရာက္ လာၾကေလသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဗိုလ္ေနဝင္း၊ သခင္ သန္းထြန္း၊ သခင္စိုး၊ သခင္ဗဟိန္း၊ သခင္ဗိုလ္စေသာ လူငယ္ မ်ားသည္ မဟာမိတ္တပ္ တို႔ႏွင့္ဆက္ကာ၊ ဂ်ပန္တို႔အား ေတာ္လွန္၍ ျမန္မာျပည္မွ ေမာင္းထုတ္ၾကျပန္သည္။ ဂ်ပန္တို႔ ျမန္မာျပည္မွ လုံးဝထြက္ေျပးဆုတ္ခြာၾကရေသာအခါ အဂလႋပ္ မဟာမိတ္တပ္မ်ား ဝင္ေရာက္လ်က္ ကက္စဘီေခၚ စစ္ဘက္ ၿမိဳ႕ျပအုပ္ခ်ဳပ္ေရး အဖြဲ႕မ်ားက အုပ္ခ်ဳပ္ၾကေလသည္။
ထိုအခ်ိန္ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္တြင္၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌ရွိေနၾကေသာ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးဝင္ သခင္ေဟာင္းမ်ားျဖစ္သူ သခင္ ေလးေမာင္၊ သခင္ေအး၊ သခင္သိန္းေမာင္၊ သခင္ဗေသာင္း၊ သခင္ညီ၊ သခင္ေက်ာ္စိန္၊ သခင္ျမင့္၊ သခင္ဗရန္၊ သခင္ဗရင္၊ သခင္ခင္ေမာင္ စသည္တို႔သည္ သခင္ကိုယ္ေတာ္မွိုင္းအား ဥကၠဌတင္ၿပီးလၽွင္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးဌာနခ်ဳပ္ကို ျပန္လည္ ဖြင့္လွစ္ကာ ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ၾကေလသည္။ သခင္ ေအာင္ဆန္း၊ သခင္ျမ၊ သခင္သန္းထြန္းစသည့္ သခင္ေဟာင္း တို႔ကမူ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးတြင္ ဆက္လက္ပါဝင္ ျခင္းမျပဳ ေတာ့ဘဲ (ဖ၊ တ၊ ပ၊ လ) ဖက္ဆစ္တိုက္ဖ်က္ေရး ျပည္သူ႔ လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႕ ဟူေသာအမည္မွ (ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ) ဖက္ဆစ္ ဆန႔္က်င္ေရး ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႕ဟူေသာ အမည္သို႔ ေျပာင္းယူကာ ပါတီ အလိုက္ေရာ တစ္ဦးခ်င္းပါ ပါဝင္နိုင္ ေသာအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကို ဖြဲ႕စည္းလိုက္၏။
တို႔ဗမာ အစည္းအ႐ုံးကလည္း ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ ႏွင့္ဆက္သြယ္လိုက္ၾက ၏။ သို႔ေသာ္ မၾကာမီပင္ သေဘာကြဲကာ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ မွ ႏုတ္ထြက္လိုက္ၾကေလသည္။ ၿဗိတိသၽွအစိုးရသည္ ကက္စဘီ အစိုးရကို ႐ုတ္သိမ္းၿပီးေနာက္ ဘုရင္ခံေဟာင္းျဖစ္သူ ဆာ ေဒၚမန္စမစ္အား ၁၉၃၅ ခုႏွစ္၊ ျမန္မာျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဥပေဒ အရ အုပ္ခ်ဳပ္ေစသည္။ ဘုရင္ခံ ဆာ ေဒၚမန္စမစ္သည္ ဗမာ ျပည္အား ဒိုမီနီယန္လြတ္လပ္ေရးေပးအပ္ရန္ လာပါသည္ဟုဆို ကာ ျပည္သူတို႔အား ဖိတ္ေခၚေလရာ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး သည္ ထိုအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕တြင္ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ေလ သည္။ သခင္ရန္ေအာင္သည္ ဝန္ႀကီးအျဖစ္၎၊ သခင္ညီ၊ သခင္ေအး၊ သခင္ေက်ာ္စိန္၊ သခင္လူထြန္းတို႔သည္ ဥပေဒ ျပဳအမတ္မ်ားအျဖစ္ႏွင့္၎ ေဆာင္ရြက္ၾက၏။ မၾကာမီ သခင္ ထြန္းအုပ္ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာရာ သခင္ထြန္းအုပ္လည္း ဝန္ ႀကီး တစ္ေနရာက ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ေလသည္။ ဤသို႔လၽွင္ ဆာ ေဒၚမန္စမစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး လုပ္ကိုင္ေနစဥ္ ဗမာနိုင္ငံပုလိပ္ အဖြဲ႕ႀကီးႏွင့္ အမွုထမ္းေပါင္းစုံအဖြဲ႕ႀကီးတို႔၏ သပိတ္အေရးေတာ္ ပုံမ်ား ေပၚေပါက္လာရာ ၿဗိတိသၽွအစိုးရသည္ ဘုရင္ခံ ဆာရယ္ ဂ်ီနယ္ ေဒၚမန္စမစ္အား ျပန္၍ေခၚရေလေတာ့သည္။ ယင္း၏ ေနရာတြင္ ဘုရင္ခံအျဖစ္ ဆာဟင္နရီနိုက္ ေခတၱေရာက္ရွိလာ ၿပီးမၾကာမီပင္လၽွင္ ဘုရင္ခံ ဆာဟူးဘတ္ရန႔္စ္ ေရာက္လာေလ ေတာ့၏။
ဆားဟူးဘတ္ရန႔္စ္ ေရာက္ရွိလာၿပီး မၾကာမတင္ပင္ (ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ)ႏွင့္ေစ့စပ္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား အစိုးရအဖြဲ႕ ဖြဲ႕ရန္ လႊဲအပ္ေလသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အစိုးရဖြဲ႕ေသာ အခါ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး၏ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ဂ်ာဗားမွ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာေသာ သခင္ဗစိန္အား ဝန္ႀကီးအဖြဲ႕တြင္ ထည့္သြင္း ခန႔္ထားေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ တို႔ဗမာအစည္း အ႐ုံးႀကီး၏ အာေဘာ္ျဖစ္ေသာ ေန႔စဥ္ထုတ္ သခင္သတင္းစာ ကို သခင္ေအးႏွင့္ သခင္ထြန္းအုပ္တို႔က တာဝန္ယူထုတ္ေဝကာ အေရးႀကီးေသာ နိုင္ငံေရးကိစၥ အဝဝတို႔ကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေဝဖန္ေရးသားလ်က္ရွိေလသည္။ ေနာက္မ်ားမၾကာမီ ၁၉၄ရ ခုႏွစ္တြင္၊ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးကိစၥအတြက္ ေဆြးေႏြးရန္ ၿဗိတိသၽွ အစိုးရက ဘိတ္ေခၚေလရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဦးဘေဖ၊ ဂဠဳံဦးေစာ၊ ဦးတင္ထြဋ္တို႔ႏွင့္အတူ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး၏ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ သခင္ဗစိန္လည္း လိုက္ပါသြား၇ေလ သည္။ ထိုလန္ဒန္ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ႏွင့္ သေဘာကြဲလြဲၾကေလရာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိ သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံး သခင္ဗစိန္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း (ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ)အစိုးရအဖြဲ႕မွ ႏုတ္ထြက္ လိုက္ေလသည္။၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၂ ရက္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ဆာေမာင္ႀကီး၊ ဗိုလ္မွူးေအာင္၊ ၿမိဳ႕မ-ဦးသန္းႂကြယ္၊ အျခားတိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အတူ ပင္လုံညီလာခံတြင္ တက္ေရာက္ခဲ့ၿပီး၊တိုင္းရင္းသား စည္းလုံး ညီညြတ္ေရးေဖာ္ေဆာင္သည့္ ပင္လုံစာခ်ဳပ္လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ၁၉၄ရ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ ေန႔သို႔ ေရာက္ေသာအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အစိုးရအဖြဲ႕မွာ လူသတ္သမားတို႔လက္ခ်က္ျဖင့္ အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္ ဝန္ႀကီး ၆ ဦး၊ အမွုထမ္း ၂ ဦးတို႔ႏွင့္အတူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပါ ကြယ္လြန္ ၾက၇ရွာေလသည္။ ၿဗိတိသၽွအစိုးရသည္ ဖ၊ ဆ၊ ပ၊ လ ဒုတိယ ဥကၠဌသခင္ႏုအား အစိုးရဖြဲ႕ရန္ အပ္ႏွင္းၿပီးလၽွင္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ ၄ ရက္ေန႔သို႔ ေရာက္ရွိေသာအခါ ျမန္မာျပည္အား လြတ္လပ္ေသာျပည္ေထာင္စုသမၼတနိုင္ငံေတာ္ဟူ၍ ကမၻာသိေၾက ျငာေပးအပ္ေလ၏။ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးသည္ကား အတိုက္အခံ အစည္းအ႐ုံးအျဖစ္ ဆက္လက္တည္ရွိလ်က္ အစည္းအ႐ုံးဝင္ သခင္ေဟာင္းအခ်ိဳ႕တို႔သည္ တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးမွ ဖယ္ခြာ၍ အဖြဲ႕သစ္မ်ားတည္ေထာင္သြားၾကကုန္ေသာ္လည္း သခင္ေဟာင္း အခ်ိဳ႕တို႔သည္ကား တို႔ဗမာအစည္းအ႐ုံးဟူေသာအမည္ျဖင့္ ယခု တိုင္ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္လ်က္ ရွိၾကေလသတည္း။
Created ByThethtar Batheintin
Comments
Post a Comment